Η Σύγκρουση με το ΕΛΚ

Μέσα στην παραζάλη του Μεσοπρόθεσμου και τα άγρια επεισόδια, την βδομάδα που μας πέρασε υπήρξαν ειδήσεις σημαντικές. Και αναφέρομαι στην διαφαινόμενη αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από τοΕυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ).

Όλα ανοιχτά μοιάζουν να είναι στη ΝΔ, σχετικά με τις σχέσεις της παράταξης με το ΕΛΚ και το μέλλον της σε αυτό. Η στάση που κράτησε η ηγεσία του κόμματος σχετικά με το Μεσοπρόθεσμο, έχει οδηγήσει τη ΝΔ σε μία άτυπη ευρωπαϊκή απομόνωση. Η ηγεσία τής πιστεύει ότι η στρατηγική της ρήξης με το ΕΛΚαποφέρει σημαντικά δημοσκοπικά οφέλη στο κόμμα, παρόλο που αναιρεί την ίδια την ιστορία της ΝΔ.

Ρήξη που είναι πέρα από τη στάση του κου Σαμαρά στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και φτάνει στον ευρύτερο σχεδιασμό της ΝΔ για την επόμενη μέρα. Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν πείθονται ότι το πολυσυζητημένο "Ζάππειο ΙΙ" είναι η λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Η ευαγγελιζόμενη μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών έχει σημαντικό δημοσιονομικό κόστος, που δεν αντισταθμίζεται με γενναία μείωση των δημοσίων δαπανών. Και ενώ η ΝΔ υποστηρίζει ότι η αναθέρμανση της οικονομίας μέσα από τη μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών θα δημιουργήσει τα αναγκαία έσοδα, η στάση της απορρίπτεται πλήρως από το ΕΛΚ, μιάς και η Ελλάδα χρειάζεται άμεσες δημοσιονομικές παρεμβάσεις και δεν είναι σε θέση να περιμένει κάποια μελλοντική αόριστη οικονομική ανάπτυξη. Οι Ευρωπαίοι εταίροι επιμένουν σε μία αυστηρή και δραστική αντιμετώπιση του δημοσιονομικού μας προβλήματος για να μπορέσουν να απευθυνθούν με τη σειρά τους στην κοινή γνώμη των χωρών τους και να εξασφαλίσουν την υποστήριξη της για την ελληνική διάσωση.

Αυτό όμως που διαφαίνεται είναι ότι...
η ηγεσία της ΝΔ αδυνατεί να αντιληφθεί ότι τα όποια βραχυπρόθεσμα δημοσκοπικά οφέλη που καταγράφει υποστηρίζοντας μία αντιευρωπαϊκή ρητορική, θα οδηγήσει σε κατάρρευση της ευρωπαϊκής της αξιοπιστίας και των σχέσεων της με εκείνους που θα χρειαστεί να συνεννοηθεί όταν αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.

Η στρατηγική Σαμαρά

Για να κατανοήσουμε όμως τη στάση αυτής της νέας ΝΔ, δεν μπορούμε να μείνουμε στο φαίνεσθαι, αλλά πρέπει να αναζητήσουμε τα ελατήρια της στρατηγικής της στο είναι ενός υπό διαμόρφωση νέου πόλου. Όποιος απλά βλέπει ως "στενόμυαλη" ή "μικροπολιτική" την προσέγγιση στα ευρωπαϊκά θέματα της ΝΔ και στέκεται στα τωρινά δημοσκοπικά της οφέλη για να επιχειρηματολογήσει επ'αυτού, πλανάται πλάνη οικτρά !

Όταν ο Α.Σαμαράς ανήλθε στην ηγεσία της ΝΔ - πριν από ενάμιση χρόνο περίπου - ήξερε πως για να επιστρέψει στην εξουσία το κόμμα του, αυτό προϋποθέτει μια διαφορετική – πολύ διαφορετική – ΝΔ.

Σύμφωνα με τη σκέψη Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ από όταν πρωτο-ήλθε στην εξουσία, το 1981, δεν περιορίστηκε στην απλή διαχείριση. Προσπάθησε να θέσει τις βάσεις μιας μακροχρόνιας καθεστωτικής επιβολής. Ώστε όταν κυβερνά να είναι ανεμπόδιστο, κι όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να μην αφήνει το αντίπαλο κόμμα να κυβερνήσει. Έτσι ώστε το αντίπαλο κόμμα – η Νέα Δημοκρατία – να περιορίζεται απλώς στο ρόλο μιας "βραχυχρόνιας κυβερνητικής παρένθεσης". Ίσα – ίσα για να μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αυτό-εκκαθαριστεί και να επιστρέψει σύντομα δριμύτερο στην εξουσία.

Η κρίση χρέους της ελληνικής οικονομίας έδωσε τα απαιτούμενα εφόδια στον Α.Σαμαρά να απογαλακτιστεί από το Καραμανλικό "αμαρτωλό" παρελθόν και να υποσκάψει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αφού όσο το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να στραφεί η μήνις της κοινωνίας κατά της ΝΔ, που κυβερνούσε ως πρόσφατα, ως υπαίτια για την κατάσταση της χώρας, τόσο εκείνος αντιλαμβανόταν ότι αργά ή γρήγορα το ΠΑΣΟΚ θα συγκρουσθεί αυτοκτονικά με τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Α.Σαμαράς γνώριζε ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή αφορούν ότι δεν άλλαξε το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ θεμελίωσε και που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκε φανατικά, αλλά ήρθε σε συνδιαλλαγή μαζί του, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα της "βραχυχρόνιας κυβερνητικής παρένθεσης". Οπότε η άνοδός του στην εξουσία εξαρτάται από το αν θα προλάβει η ΝΔ να αλλάξει δραστικά – και να πείσει για την αλλαγή της αυτή – πριν τα πάντα διαλυθούν στα χέρια ενός ΠΑΣΟΚ, που δεν μπορεί ούτε να διασώσει το σύστημα που το ίδιο θεμελίωσε, ούτε να διαχειριστεί την ομαλή μετάβαση σε κάποιο άλλο.

Το Μνημόνιο ήταν αυτό που έδωσε στον Α.Σαμαρά την χρυσή ευκαιρία να ελέγξει ένα μέχρι πρότινος ξένο προς αυτόν κόμμα και το πάτημα για την δημιουργία της "άλλης" νέας ΝΔ.

Το επιτελείο Σαμαρά γνωρίζει ότι οι ιδεολογίες έχουν εκλείψει προ πολλού και οι πολιτικές παρατάξεις έχουν χρεοκοπήσει. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", το ζήτημα "δεξιότερα ή αριστερότερα" εξακολουθεί να υφίσταται και να καλλιεργείται από τα ίδια τα κόμματα, κυρίως σε περιόδους πόλωσης, για να χειραγωγούν τους υποστηρικτές τους, απομακρύνοντάς τους από τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητάς τους (ανεργία, κρίση, εγκληματικότητα κ.α). Ο ίδιος άλλωστε το απέδειξε με τη δημιουργία της ΠΟΛΑΝ, ότι τα κόμματα δεν τέμνουν κάθετα πια τις ιδεολογίες, αλλά οριζόντια.

Σύμφωνα με την σκέψη Σαμαρά, το Μνημόνιο αποτέλεσε την ευκαιρία για την συγκρότηση ενός νέου δυναμικού δίπολου στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο δύναται να λάβει μεσοπρόθεσμα χαρακτήρα παραταξιακό αντικαθιστώντας την σύγχρονη έλλειψη ιδεών. Καθιστώντας τη ΝΔ ενεργό μέρος του αντιμνημονιακού μπλοκ έθεσε το κόμμα του απέναντι στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και στην μεγάλη εσωκομματική του αντίπαλο, Ντόρα Μπακογιάννη.

Το Μνημόνιο κατόρθωσε να συσπειρώσει απέναντι του μία φαινομενικά ετερόκλητη μάζα. Από το λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ - το βαθύ και παπανδρεϊκό -, ως την ευρεία λαϊκή βάση της αριστεράς, εξωκοινοβουλευτική ή μη. Ένα δυναμικό τμήμα της Δεξιάς, οι λεγόμενοι “αβερωφικοί” της ΝΔ και οι παραδοσιακοί καθαρόαιμοι δεξιοί εντός ή εκτός ΝΔ. Αλλά και ένα μέρος των Ευρωσκεπτικιστών, των υποστηρικτών της Άμεσης Δημοκρατίας και των ορθώς φρονούντων Αναρχικών. Ακόμη, και την εξωσυστηματική Χρυσή Αυγή. Η πρόσβαση της ΝΔ σε αυτή την ετερόκλητη μάζα ήταν που καθόρισε και την στάση της στην αποδοχή ή μη "των επιταγών της Τρόικα".

Το Tea Party της νέας Νέας Δημοκρατίας

Όπως υποστήριζε ο Γκάλμπρεηθ, οι ιδέες είναι από την φύση του συντηρητικές, ενώ τα γεγονότα προοδευτικά. Με αυτό το σκεπτικό, ο Α.Σαμαράς εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία του Μνημονίου για να επενδύσει στη δίχως ρίσκο επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία. Η διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη μοιραία θα δημιουργούσε μία καχεκτική Κεντροδεξιά, όπου τρία πλέον δυναμικά κόμματα (ΔΗΣΥ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) θα προσπαθούσαν να της αλληλο-επιβληθούν, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να διατηρεί την εξουσία. Η αντιμνημονιακή στάση της ΝΔ, ακόμη και αν αυτο-αναιρεί τον ίδιο της τον εαυτό δίνει πρόσβαση σε νέες δεξαμενές υποστηρικτών ανεξαρτήτως ιδεολογικών προελεύσεων.

Και στα πλαίσια αυτά, έπρεπε να δημιουργηθεί ένα κίνημα με έντονη αντιμνημονιακή ρητορική, όπου στα πρότυπα του Tea Party, θα αποδομούσε την κυβέρνηση προς όφελος της αντιπολίτευσης. Ένα κίνημα που θα έτεμνε οριζόντια πολιτικές ιδεολογίες, με ισχυρές εξωκοινουβουλευτικές προσωπικότητες και με βασικό αίτημα την "ανεξαρτησία" της χώρας. Είναι κοινό μυστικό ότι η ΣΠΙΘΑ σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και υποστηρίχτηκε από ανθρώπους του περιβάλλοντος Σαμαρά για να καρπωθεί την δυναμική του συνεχώς διογκούμενου αντιμνημονιακού μπλοκ. Η αξιοποίηση μιας εμβληματικής φιγούρας, όπως ο Μίκης Θεοδοράκης, συνδύαζε αριστοτεχνικά την αντίσταση και τον πατριωτικό λόγο με την αριστερά. Η πρόσφατη αποχώρηση δε, του κου Καραμπελιά αποδεικνύει το γενικότερο σχεδιασμό, καθώς όπως αποκάλυψε ο ίδιος στην επιστολή παραίτησής του εξαπατήθηκε ότι η ΣΠΙΘΑ θα γινόταν αυτοτελές κίνημα με σαφή οργανωτική δομή και στόχους. Κάτι βέβαια που απέχει από την όλη σχεδίαση Σαμαρά, ειδικά τώρα που η ΝΔ παίρνει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις.

Αλλά η δημιουργία και η ενίσχυση της ΣΠΙΘΑΣ δεν αρκεί για να κερδίσει η ΝΔ το σύνολο του αντιμνημονιακού μπλοκ. Η ΝΔ επένδυσε σε μία ρητορική αποκλειστικά για ανθρώπους που συγκινούνται ακόμη από το όραμα της "αλλαγής" του Ανδρέα Παπανδρέου, καλύπτοντας το κενό που αφήνει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ στους ψηφοφόρους του. Ενώ, η ίδια η στάση της στο Μεσοπρόθεσμο που οδήγησε σε όξυνση με το ΕΛΚ, υποστήριξε ενεργά το νέο προφίλ της ΝΔ.

Στα πρότυπα του Κάμερον

Ας μην απορήσουμε λοιπόν αν ο αρχηγός της ΝΔ, Α.Σαμαράς - ακολουθώντας τα βήματα του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντ.Κάμερον - ανακοινώσει την αποχώρηση του κόμματός του από το ΕΛΚ, καταγγέλλοντας το έλλειμμα δημοκρατίας των οργάνων της ΕΕ. Χρίζοντας τον εαυτό του μπροστάρη στην προσπάθεια του να ξεκινήσει την αναστολή και αντιστροφή των πολιτικών που μεταφέρουν αρμοδιότητες από τις εθνικές κυβερνήσεις στις Βρυξέλλες, ασκώντας κριτική στα κακώς κείμενα της ΕΕ.Σε αυτούς που καταδίκασαν την Ευρώπη σε στασιμότητα και οδήγησαν την Ελλάδα σε κρίση !

Άλλωστε υπάρχει και η ομάδα του AECR ικανή να στεγάσει τη ΝΔ - απώλεια που δεν θα στοιχίσει πρακτικά σε δυναμική στο ΕΛΚ - και να συμπορευτεί στις προτάσεις της πιο ενεργά από τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ο Α.Σαμαράς σκοπεύει να μιμηθεί το πετυχημένο πρότυπο του Ντ.Κάμερον, που μετά τις Ευρωεκλογές του 2009 αποχώρησε από το ΕΛΚ δημιουργώντας το ECR, ενώ στη συνέχεια επενδύοντας στην Θατσερική αντίληψη περί ΕΕ, εκλέχτηκε πρωθυπουργός της χώρας. Στάση που θα ενισχύσει το προφίλ του αντι-ευρωπαϊστή (σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΣΥ) στα μάτια των υποστηρικτών της αριστεράς ή του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.

Πρωθυπουργός της Δραχμής ;

Πολλοί θα αναρωτηθούν μα πως γίνεται ένα κόμμα που φιλοδοξεί να ανέλθει στην εξουσία να επαφίεται στις ορέξεις των Αγανακτισμένων και της πλατείας, αφού οι ντόπιες οικονομικές ελίτ έχουν σταθερά φιλοευρωπαϊκές θέσεις.

Κι όμως υπάρχουν πολλοί που "θέλουν να μείνουν όλα όπως το 2009". Να συνεχίσουν ανεμπόδιστα οι προσλήψεις στο δημόσιο, οι διευκολύνσεις και η διαχείριση της εκλογικής πελατείας, απλά τυπώνοντας πληθωριστικές δραχμές. Η αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να εφαρμόσει ένα αποτελεσματικό οικονομικό πρόγραμμα για να βγούμε από το αδιέξοδο της κρίσης, θα ενισχύει όλους εκείνους που βλέπουν στη Δραχμή την ιδανική λύση!

Με πρώτη και καλύτερη την αφορολόγητη - εν πολλοίς - μεσαία τάξη. Όλους εκείνους που εδώ και μήνες έχουν βγάλει στο εξωτερικό καταθέσεις που ξεπερνούν με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς τα 50 δις € ... Επενδύοντας κατ'αυτόν τον τρόπο στην επιστροφή στην δραχμή. Τα χρήματα που εξάγουν στο εξωτερικό έχουν πλέον χαρακτήρα αμιγώς κερδοσκοπικό και το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποσταθεροποιούν την οικονομία. Όλοι αυτοί λοιπόν, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή θα πολλαπλασιάσουν την αγοραστική τους δύναμη. Θα μπορούν να αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα, να χρηματοδοτούν αφειδώς το πρότερο σπάταλο επίπεδο ζωής τους ή να κάνουν επενδύσεις με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Ένας ολόκληρος κόσμος που θα επιδιώξει να εκφράσει η νέα ΝΔ. Ας θυμηθούμε ότι αν κάποτε το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κυριαρχήσει στα πολιτικά πράγματα της χώρας τη δεκαετία του '80, ήταν γιατί μπόρεσε να εκφράσει σε μεγάλο βαθμό και να ενισχύσει τη λεγόμενη μεσαία τάξη.

Αλλά δεν η μεσαία τάξη μόνο που θα ευνοηθεί από την επιστροφή στην δραχμή. Σε αντίθεση με όσα λέγονται, ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας - ειδικά εκείνος που χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια - σταδιακά επιζητά τη έξοδο από το ευρώ. Υπάρχουν πολλοί επιχειρηματίες στο χώρο της ναυτιλίας, του τουρισμού, των καυσίμων και της εξαγωγικής βιομηχανίας, που θεωρούν ότι η δραχμή θα περιορίσει το κόστος λειτουργίας (πχ μισθοί) των επιχειρήσεων τους στην Ελλάδα και θα εξευτελίσει μέσω του πληθωρισμού τις δανειακές τους υποχρεώσεις, ενώ παράλληλα αυτοί θα διατηρούν τη δυνατότητα να κερδίσουν συνάλλαγμα στη διεθνή αγορά.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ΝΔ σταθερά εξέφραζε την οικονομική ελίτ της χώρας, γιατί να το αλλάξει αυτό τώρα ο κος Σαμαράς;

Αντί επιλόγου

Για να διαχειριστούμε οτιδήποτε ως χώρα χρειάζονται δύο συστατικά: υπεύθυνη κυβέρνηση καιυπεύθυνη αντιπολίτευση που θα αναγνωρίσουν τα προβλήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις χωρίς επικοινωνιακά τρικ, η μεν για να διατηρήσει την εξουσία και η δε για να την καταλάβει. Να προχωρήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις αποτελεσματικά στο βάθος και την έκταση που χρειάζεται για την έγκαιρη εξυγίανση της οικονομίας. Με σχέδιο και με κοινή λογική.

Τα πολιτικά οφέλη που επιχειρεί να αποκομίσει ο Α.Σαμαράς μέσα από το σχεδιασμό του δεν συνεπάγεται ότι θα είναι και ισχυρά. Μπορεί να φανούν χρήσιμα για να πάρει την πρωτιά στις εκλογές, αλλά όχι και την απαιτούμενη αυτοδυναμία...

Η πολιτική που εκφράζει ο Α.Σαμαράς είναι σίγουρα οπισθοδρομική, οι Έλληνες με την ψήφο τους θα κρίνουν αν είναι και προς το συμφέρον τους.

Ο αρχηγός της ΝΔ έχει δίκιο ότι το δίπολο της πολιτικής έχει μετατοπισθεί σε λιγότερο ιδεολογικά πλαίσια, αλλά δεν είναι, όπως κοντόφθαλμα αναγνωρίζει μεταξύ Μνημονιακών και Αντιμνημονιακών, είναι μεταξύ Λαϊκισμού και Λογικής. Ας μην περιμένουν λοιπόν οι δυνάμεις της Λογικής την άνευ όρων επικράτησή τους, πρέπει να γνωρίζουν τον αντίπαλό τους για να τον αντιμετωπίζουν με επιχειρήματα, να αποδεικνύουν συνέπεια έργων και λόγων, να αφήσουν τις ιδεολογικές ταμπέλες εκτός και να προτάξουν τα γεγονότα με ρεαλισμό δίνοντας συγκεκριμένες λύσεις σε κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα !

Ο τραγικός ρεαλισμός της ιστορίας λειτουργεί ερήμην των βραδυπορούντων.

www.rethemnosnews.gr