Αιρετικός, όπως πάντα, ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος μιλά για τους κομματικούς στρατούς δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και για το... κόλπο της κυβέρνησης με το οποίο εμφανίζει μειωμένο το έλλειμμα. Επικρίνει τη «μαγική εικόνα» των προτάσεων που διατυπώνει η ΝΔ και δεν κρύβει τη συμπάθειά του στις απόψεις της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Ο πρόεδρος του Forum για την Ελλάδα αναδεικνύει, τέλος, τις επιπτώσεις ενδεχόμενης χρεοκοπίας.
Χωρίς να έχετε λείψει ποτέ στην πραγματικότητα από τη δημόσια σκηνή, τελευταία δραστηριοποιείστε περισσότερο μέσω του «forum για την Ελλάδα».Τι είναι αυτό το κίνημα «θετικού πολιτικού ακτιβισμού», όπως αυτοαποκαλείται, ποιες οι αρχές και οι στόχοι του;
Είναι μια κίνηση που εκφράζει ανθρώπους προβληματισμένους γα τα μέλλον του τόπου δίχως να αυτοπεριορίζονται από κομματικές ντιρεκτίβες και πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν χωράει αμφιβολία πως στο Forum δραστηριοποιούνται άτομα που συμμερίζονται κάποιες αρχές και θέσεις. Όπως είναι η εμπιστοσύνη στην ατομική δράση και υπευθυνότητα των πολιτών και η απεξάρτηση από...
την κηδεμονία ενός καταπιεστικού δημόσιου τομέα. Στη βάση αυτή είναι φυσικό να είμαστε κοντά στις θέσεις που διατύπωσε και η Δημοκρατική Συμμαχία της κας Μπακογιάννη. Δεν εξαιρούμε όμως κανένα από τις προσπάθειές μας. Τις δε προτάσεις πολιτικής που ελπίζουμε πως σύντομα θα...
αρχίσουμε να διατυπώνουμε δεν βάζουμε εμπόδια σε όσους θα θελήσουν να τις υιοθετήσουν. Ακόμα και η κα Παπαρήγα θα είναι καλοδεχούμενη αν θελήσει να προβάλει κάποιες από τις δικές μας καθαρά, αλλά όχι δογματικά, φιλελεύθερες απόψεις.
Το forum προτείνει και καλεί κάθε πολιτικό, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, να στηρίξει τις ιδέες του κινήματός σας, αν συμφωνεί. Αισθάνεστε το τελευταίο διάστημα να είστε πιο κοντά στην πολιτική της κυβέρνησης εν σχέσει με τις προτάσεις της ΝΔ;
Αυτό είναι γεγονός. Η ΝΔ δεν δείχνει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει κατάματα το σημερινπρόβλημα της χώρας. Δεν δείχνει κατ’ αρχήν υπευθυνότητα. Οι προτάσεις της αποτελούν μαγική εικόνα. Πως θα μειώσει το έλλειμμα με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας; Η εκτίμηση της πραγματικής της αξίας και μόνο απαιτεί τουλάχιστον ένα με δύο χρόνια. Και μετά: Θα βρεί πρόθυμους αγοραστές σε τιμές ικανοποιητικές; Και πότε. Πως θα μειώσει φόρους όταν δεν δέχεται απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Μήπως και θιγούν οι κομματικοί στρατοί. Κάτι στο οποίο μοιάζει με την κυβέρνηση. Που κι αυτή ομιλεί για περικοπή δαπανών αλλά κιτρινίζει και μόνο στην ιδέα απολύσεων εργαζομένων στο δημόσιο μέσω κατάργησης φορέων και οργανισμών. Κανείς τους δεν νοιάζεται για τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα. Που είναι 160.000 μέχρι σήμερα!! Γιατί αυτοί προφανώς δεν έχουν ευδιάκριτη κομματική ταυτότητα. Η κυβέρνηση πάντως, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες της, κάνει κάποια πράγματα και δείχνει να προσπαθεί. Η ΝΔ απλά επιδιώκει να επωφεληθεί. Κάτι δηλ τραγικά απαράδεκτο. Και καταλήγει να είναι αντιφατικό. Τι θα πεί «καταψηφίζω το μνημόνιο αλλά αν γίνω κυβέρνηση θα το εφαρμόσω»; Και πως θα επαναδιαπραγματευθείς κάτι που έχεις ήδη υπογράψει; Και πως ισχυρίζεσαι πως έχεις υπερψηφίσει τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις όταν καταψήφισες το ασφαλιστικό, το εργασιακό και τον Καλικράτη; Αυτά δεν είναι ούτε αξιόπιστα ούτε και σοβαρά…
Τα όσα μας είπε στην επίσκεψή του κ. Στρος Καν πώς τα ακούσατε; Με ποια συμφωνείτε, με ποια διαφωνείτε;
Δεν είπε και τίποτα που δεν ξέραμε κ. Στρός Κάν. Τα βάρη να τα πληρώσουν οι πλούσιοι, επεσήμανε κι αυτός. Μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γιατί, ποιοί ακριβώς τα πληρώνουνε μέχρι σήμερα; Αντίθετα από τους κυρίαρχους μύθους. Ποιοι έχουν τις μεγάλες εταιρίες με τους υψηλούς φόρους; Που καλύπτουν περίπου το 50% της άμεσης φορλογίας; Που είναι κατά βάση ΑΕ, Τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν είναι επίσης οι υψηλόμισθοι που πληρώνουν τους περισσότερους άμεσους φόρους μισθωτών υπηρεσιών; Και ποιοί καλύπτουν τις ασφαλιστικές εισφορές της μεγαλύτερης μερίδας εργαζομένων; Ποιοι εισέπραξαν τις παροχές, τις επιδοτήσεις και τα χρήματα από τα δανεικά; Με την εξαίρεση προμηθευτών και εργολάβων του δημοσίου τα χρήματα πήγαν σε επιδοτήσεις, και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Δεν πήγαν για να αγοράσουν βαπόρια οι εφοπλιστές κι εργοστάσια οι βιομήχανοι. Στην Ευρώπη, που έχει υπ όψιν του ο κ. Στρός Καν, ο άμεσος φόρος περιλαμβάνει και εισφορές και τέλη κυκλοφορίας. Εδώ η επιχείρηση τα αναλαμβάνει όλα αυτά εξ ονόματος του εργαζόμενου. Με δικό της κόστος. Και ποιος κάνει φοροδιαφυγή; Το ζήτημα εδώ δεν είναι πως λίγοι δηλώνουν (μέχρι προ τινος τουλάχιστον) πάνω από 100.000 ευρώ τον χρόνο. Αλλά πόσες εκατοντάδες χιλιάδες δηλώνουν κάτω από 10.000! Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πως εκινείτο η αγορά; Πως βρέθηκαν εκατοντάδες, υποτίθεται φτωxοί, αγρότες στην Λάρισα με ομόλογα της Lehman Brothers; Τα περί μισθού και παραγωγικότητας που είπε είναι σωστά. Αλλά στην στημένη συζήτηση δεν βρέθηκε βουλευτής να τον ρωτήσει αν συμφωνεί για ανάμιξη του κράτους σε ρυθμίσεις περικοπής μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Με κατάργηση ουσιαστικά των συλλογικών συμβάσεων; Διότι το ΔΝΤ διαφωνεί με κάτι τέτοιο, για το οποίο επιμένουν οι φοβικοί απέναντι στον πληθωρισμό Γαλλο-Γερμανοί της Ευρ. Ενωσης και της Ευρωπ. Τράπεζας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι, και οικονομολόγοι, που πιστεύουν ότι η τρέχουσα συνταγή δεν θα σώσει, τελικώς, τον… ασθενή. Συμμερίζεστε την ανησυχία αυτή;
Ετσι που συμπεριφέρεται ο ασθενής (κοινή γνώμη, ΜΜΕ και πολιτικές αρχές) κατά πάσα πιθανότητα έχετε δίκιο. Κατ’ αρχήν είναι ολοφάνερο πως δεν κάναμε σοβαρή διαπραγμάτευση. Ισως ούτε καν διαπραγμάτευση. Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, γιατί ηχεί σοσιαλιστικό, βίαιες αυξήσεις φόρων ενώ ήταν πρακτικά αδύνατο να περιμένουμε αντίστοιχη αύξηση εσόδων. Εξοντώσαμε έτσι την αγορά, δυσκολεύοντας κάθε προοπτική ανάκαμψης. Κάνουμε όλοι κόλπα για να αποφύγουμε την μείωση των δημοσίων δαπανών. Δεν καταργούνται φορείς, γίνονται - αντί για απολύσεις - μετατάξεις και δεν μειώνονται έτσι τα έξοδα. Εμφανίζονται μειώσεις δήθεν του ελλείμματος που είναι όμως κόλπο. Απλά το κράτος αναβάλλει την πληρωμή τρεχόντων υποχρεώσεών του (σε προμηθευτές, κατασκευαστές, νοσοκομεία, Δήμους, επιστροφές ΦΠΑ κλπ). Δεν μειώνει ουσιαστικά τα ελλείμματα. Απλά, είναι αναξιόπιστος κακοπληρωτής. Αν δεν εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει για το επόμενο τρίμηνο δεν θα δοθεί η επόμενη δόση. Το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφή. Χρεωκοπία, στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ. Ας μην πούμε άλλα.
Υπάρχει γιατρειά για το διογκωμένο δημόσιο τομέα, χωρίς όμως να υποβαθμιστούν, ακόμη περισσότερο, οι υπηρεσίες προς τους πολίτες;
Και βέβαια υπάρχει. Να αξιολογήσουμε τι ακριβώς χρειαζόμαστε και ποιοι θα μπορούν να το πραγματοποιήσουν. Και όλοι οι υπόλοιποι φορείς και το πλεονάζον προσωπικό εκτός Δημοσίου. Αρχίζοντας από τους 595 φορείς που ιδρύθηκαν τα τελευταία 6 χρόνια. Που προφανέστατα δεν χρειάζονται. Εκεί δουλεύουν νέοι άνθρωποι που μπορούν να προετοιμασθούν για να απασχοληθούν κάπου αλλού. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι εφικτό. Αλλιώς θα υποχρεωθούμε αργότερα να απολύσουμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από το Δημόσιο αδιάκριτα από ηλικία, ικανότητες και οικογενειακά βάρη. Χρεωκοπία σημαίνει τέρμα σε όλα. Σε κατανάλωση, σε εισαγωγές , σε μισθούς και κυρίως σε συντάξεις. Προς Θεού, να μην φθάσουμε εκεί.
Στην ιστοσελίδα του forum είναι διάχυτη η κριτική στα «ρουσφέτια και τα συντεχνιακά προνόμια δεκαετιών». Στον πολίτη εκείνο που θα σας θυμίσει ότι και εσείς κυβερνήσατε, τι θα του απαντούσατε;
Ο,τι όποιος δεν ακολουθούσε την πεπατημένη έμενε απλά εκτός Βουλής. Και πήγαινε σπίτι του. Εγώ και με αυτά αηδίασα και εγκατέλειψα από το 1994 την πολιτική. Προειδοποιώντας για το τι πρόκειται να συμβεί. Δεν είδα να ιδρώσει κανενός το αυτί για την πράξη μου εκείνη. Κι απ’ αυτούς ακόμη που σήμερα εξεγείρονται κατά των «διεφθαρμένων» υποτίθεται πολιτικών. Ποιοι από δαύτους ξεσηκώθηκαν τότε για όσους (ο Μάνος, εγώ, ο Αλ Παπαδόπουλος κα) κατήγγειλαν το σύστημα; Και σήμερα ακόμη η απέχθεια προς την πολιτική είναι αποτέλεσμα της οικονομικής εξαθλίωσης. Αν αρχίσουν από αύριο τα κόμματα και πάλι τους διορισμούς και την ρουσφετολογία θα δείτε πως θα μειωθεί και η αποχή στις εκλογές. Οφείλουμε να αλλάξουμε όλοι νοοτροπία, όχι μόνο ο πολιτικοί αλλά και ο λαός, αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να πετύχουμε στο μέλλον.
Επί τη ευκαιρία, «νέος αέρας στο δημόσιο βίο της χώρας» μπορεί να έλθει με πολιτικούς που είναι στο προσκήνιο εδώ και δύο δεκαετίες;
Αν έλεγαν και πίστευαν σε σωστά πράγματα και δεν τους άκουγε κανείς, γιατί όχι; Η κι αν έμαθαν από τα λάθη τους. Βλέπετε πουθενά τους άφθαρτους νέους, με τις ανατρεπτικές αλλά υλοποιήσιμες ιδέες, που δεν προωθούνται; Τα τελευταία δέκα χρόνια η Βουλή έχει ανανεωθεί με εντελώς νέα πρόσωπα σε ποσοστό πάνω από 70 – 80%. Και ακουμπήσαμε την χρεωκοπία. Ο Καραμανλής δεν ήταν νέος πολιτικός; Ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, ο Παπαθανασίου; Κι’ από την άλλη μεριά ο Παπακωνσταντινου, ο Ραγκούσης, η Κατσέλη κλπ Και όμως δεν ήμασταν σε θέση σοβαρά να διαπραγματευθούμε με τους δανειστές μας. Και μετακαλέσαμε τον Παπαδήμο. Είδα και τον νέο Τσίπρα, που πρότεινε προεκλογικά να διορίσουμε όλους τους άνεργους στο Δημόσιο!! Ενώ ο ώριμος Κουβέλης λ.χ. διατηρεί μια εξαιρετική σοβαρότητα. Όπως ο Βασίλης Μαρκεζίνης, φτασμένος και καταξιωμένος, που κάθε φορά που μιλάει όλοι προσέχουν. Αν θέλουμε μόνο νέους μπορούμε να ψάξουμε στα Λύκεια. Η, ακόμα καλύτερα, και στους παιδικούς σταθμούς. Χρειάζεται όμως και γνώση. Και προφανώς, εμπειρία.
Πηγή: atithasos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου