Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Τα όνειρά μου πια είναι απλά, καθημερινά


Στείλαμε 12 ερωτήσεις σε νέους ανθρώπους υποψήφιους στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Σήμερα, μας απαντά η Έμυ Κασιμάτη, υποψήφια Έβρου με την Δημοκρατική Συμμαχία.

1. Θέτετε υποψηφιότητα σε βουλευτικές εκλογές. Γιατί να σας εμπιστευθούμε;

Γιατί ποτέ δεν πρόδωσα τις αρχές και τα πιστεύω μου προκειμένου να κερδίσω πρόσκαιρα πολιτικά ή προσωπικά οφέλη και ‘’ευκαιρίες ‘’για να το κάνω μου δόθηκαν πολλές. Λάθη έχω κάνει και κυρίως έχουν να κάνουν με εμπιστοσύνη που έδειξα σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν, ποτέ όμως δεν έκανα πίσω στις ιδέες μου. Και ξέρω και μπορώ να αγωνίζομαι γι αυτές. 

2. Πως απαντάτε στο ρεύμα απαξίωσης των πολιτικών; 

Την απαξίωση οι πολιτικοί κατάφεραν να την κερδίσουν μόνοι τους. Επαγγελματίες πολιτικοί ,που για να καταφέρουν να είναι αρεστοί στους ψηφοφόρους τους , στους αρχηγούς των κομμάτων τους ,σε συμφέροντα που πολλές φορές κάποιοι από αυτούς υπηρετούσαν, οδήγησαν την χώρα στη σημερινή της κατάσταση. Η ατιμωρησία των πολιτικών πρέπει να τελειώσει για να μπορέσουν σιγά σιγά να κερδίσουν τη χαμένη τους αξιοπιστία. Βέβαια ποτέ στο πρόβλημα δεν συμμετέχει μόνο... το ένα σκέλος ,πολίτες που συνωστίζονταν στα βουλευτικά γραφεία και ψήφιζαν όχι τον πιο άξιο αλλά αυτόν που ήξεραν ότι θα τους λύσει το θέμα τους, το ρουσφέτι τους πολύ φοβάμαι ότι είναι από εκείνους που φωνάζουν περισσότερο όταν αντικρίζουν πολιτικό. Τη λύση θα την βρούμε μόνο μέσα από την κάλπη, με ψηφοφόρους που θα επιλέξουν τον πιο υπεύθυνο, τον πιο αξιόπιστο ,αυτόν που έχει προτάσεις για τον τόπο του και όχι αυτόν που με περίσσιο ύφος θα τους υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια για άλλη μια φορά. Ο αγώνας και η προσπάθεια για να αλλάξει η χώρα πρέπει να ξεκινήσει από εμάς τους ίδιους, όχι με ανέξοδες επιθέσεις κατά δικαίων και αδίκων αλλά με την επιλογή του ικανότερου. Άλλωστε πιστεύω ότι η εικόνα των πολιτικών που επιλέγαμε σωστή ή λάθος ,είναι η δική μας εικόνα. Δεν τα ‘’ φάγαμε’’ μαζί αλλά δεν στείλαμε ‘’σπίτι’’ με τη δύναμη της ψήφου μας αυτούς που ξέραμε ότι τα ‘’έτρωγαν’’. 

3. Τι πιστεύετε πως πάει στραβά στη σύγχρονη Ελλάδα; 


Με μια πρώτη σκέψη θα έλεγα ,όλα. Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων , ένα κράτος αδηφάγο και δυσκίνητο ,διαφθορά, γραφειοκρατία, ανύπαρκτες διαρθρωτικές αλλαγές ,κακός συνδικαλισμός , ένας ιδιωτικός τομέας υπό κατάρρευση , υπέρμετρη και άδικη φορολογία, κακής ποιότητας Παιδεία. 

4. Αποτελούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ικανοποιητικό μέτρο κατά της παράνομης μετανάστευσης; 

Διακήρυξη της χώρας για τη μη αποδοχής περαιτέρω εισροής (νόμιμης η παράνομης), μεταναστών, τουλάχιστον μέχρι το 2020. Πίεση για την άμεση επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ (Κανονισμός 343/03), επέκταση των ευρωπαϊκών συμφωνιών επανεισδοχής και τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής πολιτικής επιστροφής παράνομων μεταναστών, μια που μόνο με την συνολική πολιτική ισχύ της Ε.Ε. και την χρηματοδότησή της, μπορεί να πετύχει η προσπάθεια περιορισμού της παράνομης μετανάστευσης. 

Αποτελεσματικότερο έλεγχο των συνόρων

Άμεση καταγραφή όλων των παράνομων μεταναστών, ώστε να γνωρίζει το κράτος ποιοι είναι και να αρχίσει η απομάκρυνση τόσο των υφιστάμενων, όσο και όλων των νεοεισερχόμενων μεταναστών (που θα λειτουργήσει ως ισχυρό αντικίνητρο για την είσοδο νέων μεταναστών). Άμεση εξέταση των αιτημάτων χορήγησης ασύλου, ώστε κατ’ αυτών που δεν έχουν τις προϋποθέσεις χορήγησης της προστασίας αυτής, να κινείται άμεσα η διαδικασία επιστροφής. Περιορισμός του δικαιώματος αιτήσεως ασύλου σε όσους συλλαμβάνονται για παράνομες πράξεις .Περιορισμός του δικαιώματος δικαστικής αναστολής της επιστροφής των παράνομων μεταναστών.

Μηδενική ανοχή στα κυκλώματα παράνομης διακίνησης και εκμετάλλευσης ανθρώπων και στο παραεμπόριο, που έχει μετατραπεί σε μάστιγα για τον εμπορικό κόσμο της χώρας και πηγή διαρκούς διαρροής πολύτιμων εσόδων για το κράτος. Αυτά είναι τα μέτρα που μπορούν να δώσουν λύση, οι χώροι συγκέντρωσης είναι απαραίτητοι για πολλούς λόγους ,δεν μπορούν όμως να αποτελούν μόνιμη λύση.

5. Μεταξύ ισότητας ή ελευθερίας τι θα διαλέγατε; 

Πρωταρχική αξία η ελευθερία. Θωρακίζουμε την ελευθερία απέναντι σε κάθε επιβουλή. Την κρατική αυθαιρεσία. Τον ασυμβίβαστο με την ελευθερία κρατικό παρεμβατισμό. Την κατάλυση της ελευθερίας ενός ή περισσότερων πολιτών από την κατάχρηση της ελευθερίας των άλλων. Τη φίμωση των λίγων από την τυραννία των πολλών.

Καμιά ενέργεια, νόμος ή πρακτική που καταλύει την ελευθερία δεν γίνεται ανεκτή.

Πιστεύουμε στην απόλυτη ισονομία των πολιτών. Δεν δεχόμαστε καμία διάκριση μεταξύ των πολιτών στη βάση του φύλου, της καταγωγής, του θρησκεύματος και των προσωπικών επιλογών.

Αγωνιζόμαστε για την ελευθερία του Έλληνα από την ανάγκη, γιατί κανείς δεν είναι πραγματικά ελεύθερος όταν πεινά, όταν ασθενεί αβοήθητος και όταν είναι εξαθλιωμένος.

6. Ευρώ ή δραχμή; 

Για πρώτη φορά, ουσιαστικά, εμμέσως πλην σαφώς οι Έλληνες καλούνται να επιλέξουν αν θέλουν να μείνουν στην ευρωπαϊκή πορεία, εάν θέλουν να μείνουν στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης εάν θέλουν να μείνουν στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης ή αν θέλουν να πειραματιστούν με άλλες υποσχέσεις λαϊκίστικες και δημαγωγίες οι οποίες δυστυχώς θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην επιστροφή στη δραχμή.

Εδώ έρχεται η Δημοκρατική Συμμαχία με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Είμαστε το μόνο κόμμα το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ασυνέπεια. Από την πρώτη ήμερα μέχρι και σήμερα λέμε τα ίδια πράγματα. Δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας το δρόμο του λαϊκισμού. Δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας το δρόμο της δημαγωγίας, γιατί ξέραμε πάρα πολύ καλά ότι αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι δεν μπορεί να αλλάξει η χώρα. Εμείς επιλέξαμε τον δρόμο της Ευρωπαικής ευθύνης.

Το ζητούμενο σήμερα είναι να μην απεραντολογούμε και να δημαγωγούμε ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε την Ευρώπη αλλά να πείθουμε τους Ευρωπαίους έτσι ώστε να μας στηρίξουν σε μια μακροχρόνια προσπάθεια η οποία όμως μπορεί να φέρει το αποτέλεσμα το οποίο όλοι επιθυμούμε.

7. Γιατί να πληρώνω με τους φόρους μου την επαγγελματική αποκατάσταση όσων επιλέγουν να σπουδάσουν στην ανώτατη εκπαίδευση; 

Χρειάζεται ριζική αλλαγή του μοντέλου λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος, από γραφειοκρατικό με κεντρικό σχεδιασμό και ελεγχόμενο από το πολιτικό σύστημα, σε αποκεντρωμένο, αυτόνομο, με πρωταγωνιστές τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές και τους σπουδαστές.

Ριζική αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης της εκπαίδευσης, με εισαγωγή του συστήματος των κουπονιών. Αντί να δίνει το κράτος στα ιδρύματα το ποσό που αναλογεί στις εκπαιδευτικές δαπάνες κάθε μαθητή, φοιτητή ή σπουδαστή, δίνει το ποσό αυτό κατ’ ευθείαν στους γονείς (εφόσον πρόκειται για μαθητές) και στον ίδιο τον φοιτητή ή σπουδαστή, που θα μπορεί να το διαθέσει σε όποιο ίδρυμα επιλέγει, δημόσιο ή ιδιωτικό. Το κράτος εγγυάται το εξεταστικό σύστημα, την αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των εκπαιδευτικών από ανεξάρτητες αρχές, την αποδοχή όλων των μαθητών που το επιθυμούν σε όποιο σχολείο της ευρύτερης περιοχής που κατοικούν επιθυμούν, την ειδική αυξημένη επιδότηση σχολείων σε ορεινές και νησιωτικές περιοχές και των μαθητών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Ριζική μεταρρύθμιση της Ανώτατης και Ανώτερης εκπαίδευσης με την κατάργηση των προβλέψεων του Συντάγματος (Άρθρο 16) που απαγορεύουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. - Σύνδεση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων με την αγορά εργασίας και συνεργασία με τις επιχειρήσεις.

8. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι; 
Δυστυχώς την κρίση και την οργή του Έλληνα πολίτη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακραίες και επικίνδυνες φωνές .Ακραίες για την Δημοκρατία που από τη χώρα μας ξεκίνησε κι ακόμη κι αν ξεστράτισε αρκετές φορές είναι αυτό που με τη θυσία τους μας χάρισαν και μας δίδαξαν οι πρόγονοί μας. Εμείς που ζούμε σε μια ακριτική περιοχή ,που γνωρίζουμε τι θα πει να είσαι ΄΄γείτονας΄΄ ξέρουμε ότι μόνο με αμοιβαίο σεβασμό μπορούν να υπάρξουν λύσεις. Επιδιώκουμε το μέρισμα ειρήνης και ανάπτυξης που μπορεί να υπάρξει για τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας από την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η πλήρης εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι εφικτή χωρίς τη δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού προβλήματος, την απαρέγκλιτη τήρηση και σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, από την Τουρκία, και την εγκατάλειψη πρακτικών όπως το casus belli και οι παραβιάσεις και παραβάσεις στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο.

9. Απολύσεις στο δημόσιο. Ποιά η θέση σας; 

Πολύ κουβέντα τα τελευταία χρόνια χωρίς σοβαρή αντιμετώπιση. Είναι σίγουρο ότι το Δημόσιο πρέπει να μειωθεί. Δεν αποτελούν λύση οι ανεξέλεγκτες απολύσεις με αδιαφανή κριτήρια .Αξιολόγηση ,σχεδιασμός του τι Δημόσιο θέλουμε ,πόσο μεγάλο το θέλουμε και τι υπηρεσίες θέλουμε να προσφέρει. Σίγουρα υπάρχουν οργανισμοί που η λειτουργία τους δεν εξυπηρετεί τίποτε και κανέναν. Ένα μικρό και ευέλικτο Δημόσιο με υπαλλήλους που θα αμοίβονται καλύτερα, ανάλογα με την προσφορά τους. Πάντως αν οι απολύσεις θα ήταν αναγκαίες εγώ εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη θα ξεκινούσα από τους επίορκους.

10. Ποιος ο ρόλος του κράτους στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας; 

Το κράτος ως επιχειρηματίας απέτυχε παταγωδώς. Το κράτος θα πρέπει να συνδράμει στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας ώστε να μπορέσουν να έρθουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Μείωση της φορολογίας με ένα σταθερό συντελεστή σε ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, πάταξη της γραφειοκρατίας ,νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία του πολίτη και του επενδυτή. Ένα φοβικό περιβάλλον αποτρέπει τον όποιο επενδυτή που ξέρει ότι θα τραβήξει των παθών του τον τάραχο προκειμένου να προχωρήσει η επένδυσή του. Δραστική μείωση όλων των μη επενδυτικών καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου. Προτεραιότητα στη μείωση να έχουν -και για λόγους συμβολικούς-, οι κάθε είδους κομματικές και πολιτικές δαπάνες (μείωση της χρηματοδότησης κόμματων και της Βουλής των Ελλήνων ) Πλήρης ιδιωτικοποίηση όσων ΔΕΚΟ ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, με κύριο στόχο την ανάπτυξη του ανταγωνισμού.

11. Η εντεινόμενη κοινωνική βία απειλεί τις ελευθερίες όλων μας. Τι προτείνετε; 

Η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει ,φαινόμενα βίας βλέπουμε πια κατά πάντων κι εδώ υπάρχει μεγάλη ευθύνη σε αυτούς που τα εξέθρεψαν με δηλώσεις και θεωρίες συνωμοσίας. Ο κόσμος υποφέρει και υπάρχει μεγάλη οργή, η οργή όμως πρέπει να γίνει δημιουργία .Δεν υπάρχει άλλος δρόμος .Υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία ,υπάρχει όμως και το δικαίωμα στην εργασία. Οι νεκροί της Marfin ακόμη δεν έχουν βρει δικαίωση. Η οργή δεν είναι δυνατόν να εκτρέφει την ανομία σε ένα κράτος που την ανέχεται.

12. Μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας. 

Τα όνειρά μου πια είναι απλά ,καθημερινά. Να μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να ζω χωρίς το άγχος της επιβίωσης, να δω τα παιδιά μου να μένουν ,να εργάζονται και να προοδεύουν στον τόπο τους, να βγαίνω με τους φίλους μου και να μην μιλάμε μόνο για προβλήματα που η κρίση έφερε. Ένα μεγάλο ταξίδι θα ήθελα να το κάνω πάντως .Να ξαναβρούμε την χαμένη ηρεμία μας και να κοιτάμε το μέλλον με χαμόγελο. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδέψουμε γκρινιάζοντας για την κακή μας τη μοίρα, ας την αλλάξουμε λοιπόν κι ας συνεχίσουμε το δρόμο μας !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου