Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Τρέξτε! Η ΟΝΝΕΔ μοιράζει κινητά Blackberry

Με πρόσχημα την …. «εσωτερική επικοινωνία! Για να ενταχθείτε στο πρόγραμμα χρειάζεται να εγγραφείτε στην ΟΝΝΕΔ ή την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και να δώσετε ένα ευρώ! Ναι ένα ευρουλάκι. Με μοναδικά προνόμια για τις υπηρεσίες Internet και Bis Non Stop. Εάν θέλετε το Blackberry 8520 ή οποιοδήποτε άλλο κινητό επιθυμείτε, κερδίζετε μια γενναία επιδότηση και το μπλακ μπέρι βρίσκεται στα χέρια σας!
Τρέξτε στην ΟΝΝΕΔ να συμπληρώσετε την απαραίτητη φόρμα. Βρέστε κανένα κόλπο να γράψετε και τη γιαγιά σας. Γιατί αν η γιαγιά σας έχει μπλακ μπέρι, κάνει καλύτερα το νταλαβέρι ……
Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.onned.gr/files/prosforaWIND.pdf
Σημαντικό. Κρατείστε το σύνδεσμο για παν ενδεχόμενο! 



Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Τι ξέρουν από management οι Γερμανοί!


Από την ειδησεογραφία: "Περικοπή θέσεων εργασίας και μείωση αποδοχών σχεδιάζει για τον ΟΤΕ η Deutsche Telekom, σύμφωνα με το στέλεχος του γερμανικού ομίλου Γκουίντο Κέρκοφ. Σε συνέντευξή του στη γερμανική έκδοση των Financial Times ο Γκουίντο Κέρκοφ τόνισε ότι "υπάρχουν ορισμένες δομικές προκλήσεις προς επίλυση στις επιχειρήσεις" και ότι το κόστος για το προσωπικό του ΟΤΕ ανέρχεται στο 37% του κύκλου εργασιών, σε σύγκριση με ποσοστό 20% στη μητρική εταιρεία."

Να τι πρέπει να απαντήσουν τα περήφανα συνδικάτα του ΟΤΕ στον άσχετο γερμαναρά:
Είναι που ο ΟΤΕ στην Ελλάδα έχει super-management και οργάνωση και έχει συμπιέσει όλα τα άλλα λειτουργικά κόστη! Γι'αυτό το εργατικό κόστος δείχνει μεγαλύτερο στον ΟΤΕ από αυτό των Γερμανών. Ας μειώσουν και οι Γερμανοί τα λειτουργικά τους και να δείτε για πότε το εργατικό κόστος (ως ποσοστό) θα ανέβει!
Αλλά τι ξέρουν από management οι Γερμανοί!

 Πηγή:Atithasos

WikiLeaks διά πάσαν νόσον;

Aπό τα Παρασκήνια της Ελευθεροτυπίας:

Μπορεί κάποιος να γράφει ό,τι θέλει, αρκεί να επικαλείται ως πηγή το WikiLeaks; Σε κυριακάτικη εφημερίδα είδαμε τίτλο «Τα WikiLeaks καίνε την Ντόρα». Πέρα από το αν τα επίμαχα τηλεγραφήματα είναι αυθεντικά αμερικανικά (πώς λέμε αυθεντικό τζιν;) ή όχι, δεν προέρχονται από το WikiLeaks διότι:
1. Κανένα από τα 1.313 τηλεγραφήματα από την αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας που έχουν διαρρεύσει στο WikiLeaks δεν έχει εμφανιστεί ακόμη.

2. Δεν πρόκειται να εμφανιστούν ούτε στο μέλλον αυτά τα δύο που επικαλείται το ρεπορτάζ, διότι στις ημερομηνίες (24/8/1990 και 18/5/1993) που αναφέρονται δεν υπάρχουν τηλεγραφήματα. Αυτό το γνωρίζουμε από την πλήρη λίστα με τις κεφαλίδες των 251.286 τηλεγραφημάτων που δημοσιοποίησε η «Guardian» και συνεργαζόμενοι με το WikiLeaks δημοσιογράφοι.

Σχόλιο Παραπολιτικής: Πόσα άλλα ψέματα αντέχετε;

parapolitiki.com

Φταίει το ευρώ;

του Τάκη Μίχα στο protagon.gr

«Οι καλές προθέσεις οδηγούν στην Κόλαση» γραφεί ο Ντοστογιέφσκι σε ένα από τα μυθιστορήματα του. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε τις καλύτερες προθέσεις όταν προωθούσε την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Όμως, όπως άλλωστε ισχύει με κάθε πολιτική παρέμβαση στην οικονομία, έτσι και η πολιτική παρέμβαση τους συναλλαγματικούς μηχανισμούς μέσω της δημιουργίας του ενιαίου νομίσματος, οδήγησε στην καταστροφή των λεπτών εξισορροπητικών μηχανισμών της αγοράς με αποτέλεσμα να σταλεί η Ελλάδα στην κόλαση της ανεργίας και στην εργασιακή εξαφάνιση μιας ολόκληρης γενιάς. Διότι μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπισθεί η φθίνουσα ανταγωνιστικότητα μιας χώρας όπως η Ελλάδα, είναι με την αύξηση της ανεργίας.

Στην πριν την ΟΝΕ εποχή όταν μια χώρα αντιμετώπιζε μια μείωση στην ζήτηση ορισμένων προϊόντων της, τότε η αξία του νομίσματος μειωνόταν αυτόματα. Αυτή η αυτόματη αντίδραση της αγοράς οδηγούσε σε...
 αύξηση των άλλων εξαγωγών και την μείωση των εισαγωγών αμβλύνοντας με αυτό τον τρόπο την αύξηση της ανεργίας που προκαλούσε η αρχική μείωση των εξαγωγών. Όμως αυτές οι αυτοματοποιημένες σταθεροποιητικές αντιδράσεις δεν είναι πια δυνατές σε μια χώρα η οποία δεν έχει το δικό της νόμισμα.
Φυσικά υπάρχουν θεωρητικά και άλλοι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί η άνοδος της ανεργίας σε μια χώρα μέλος της ΟΝΕ Αν π.χ. οι τιμές και οι μισθοί ήσαν ελαστικοί τότε μια μείωση της ζήτησης θα οδηγούσε σε αυτόματη προσαρμογή προς τα κάτω μισθών/τιμών και έτσι θα αποφεύγετο η ανεργία. Μ’ αυτό τον τρόπο θα διατηρείτο το ίδιο επίπεδο απασχόλησης χωρίς την ανάγκη της μείωσης της ονομαστικής αξίας του νομίσματος. Όμως οι σκληρύνσεις που επικρατούν στην αγορά προϊόντων και εργασίας στην Ελλάδα καθιστούν αυτή την προοπτική ανέφικτη-ή τουλάχιστον κοινωνικά πολύ επώδυνη.
Ένας επίσης άλλος τρόπος θεωρητικά με τον οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί η αύξηση της ανεργίας θα ήταν μέσω της κινητικότητας των εργαζομένων. Οι άνεργοι θα μπορούσαν να μετακινηθούν προς τις χώρες εκείνες της Ευρώπης στις οποίες υπήρχαν θέσεις εργασίας. Όμως στην Ευρώπη των διαφορετικών γλωσσών, προκαταλήψεων και τρόπων ζωής αυτή η διέξοδος είναι για τους περισσότερους καθαρά θεωρητική.
Όλα αυτά τα είχαν προβλέψει με τον πιο σαφή τρόπο οι κορυφαίοι αμερικανοί οικονομολόγοι ότι θα συνέβαιναν στην Ελλάδα. Σε συζήτηση που είχα με τον νομπελίστα καθηγητή James Hackman το 2000 ο τελευταίος μου δήλωνε ότι «η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη δεν της προσφέρει κανένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα αλλά αντίθετα την καθιστά όμηρο της νομισματικής πολιτικής της Γαλλίας η της Γερμανίας»,(Ελευθεροτυπία 7/11/2000)
Ανάλογη ήταν και η εκτίμηση του άλλου μεγάλου αμερικανού νομπελίστα οικονομολόγου Kenneth Arrow: ”Για μια αναπτυσσόμενη χώρα όπως η Ελλάδα” μου έλεγε «ένα καθεστώς μεταβαλλόμενων ισοτιμιών ίσως να ήταν προτιμητέο.Υπό την απαραίτητα προϋπόθεση όμως ότι αυτό θα συνοδευόταν από μια ισχυρή κυβέρνηση που θα ασκούσε αυστηρή δημοσιονομική πολιτική».(Ελευθεροτυπία 23/10/2000)
Το πλέον τραγικό ίσως ήταν ότι σε αντίθεση με τις προσδοκίες των θιασωτών της ένταξης στην ευρωζώνη η υιοθέτηση του νέου νομίσματος όχι μόνο δεν προώθησε τις μεταρρυθμίσεις αλλά αντίθετα τις εμπόδισε. Αντί να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που απαιτούντο η Ελλάδα αντιμετώπιζε το πρόβλημα παίρνοντας δανεικά με τις πλάτες των Γερμανών. Όπως μου έλεγε πρόσφατα ο Βρετανός αναλυτής Simon Tilford: ”Αν ορισμένες χώρες –όπως η Ελλάδα- είχαν καθυστερήσει την ένταξη τους στην ΟΝΕ η πίεση των αγορών θα τις είχε αναγκάσει να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Διότι αν δεν τις έκαναν θα αντιμετώπιζαν συναλλαγματική κρίση. Με την ένταξη τους κατάφεραν να αναβάλλουν τις μεταρρυθμίσεις». Και κατέληγε: «Το μεγάλο πρόβλημα με αυτές τις χώρες είναι ότι έθεσαν την πολιτική υπεράνω της οικονομίας. Για τις περισσότερες κυβερνήσεις αυτών των χωρών η ένταξη στην ΟΝΕ ήταν περισσότερο θέμα κύρους παρά οικονομικού ορθολογισμού»(Ελευθεροτυπία 22/03/2010). Με αποτέλεσμα σήμερα οι χώρες αυτές να έχουν πει αντίο τόσο στο κύρος όσο και στον οικονομικό ορθολογισμό.
Πηγή:Atithasos

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Και την εκκλησία δεν φοβάται να σχολιάσει η Ντόρα!

Μετά το "αντιμνημονιακό έντυπο" που μοίρασε η εκκλησία την περασμένη Κυριακή σε όλους τους ιερούς Ναούς με ανακριβείς και λαϊκίστικους ισχυρισμούς σχετικά με την κρίση και το μνημόνιο, είχαμε τις "συνωμοσιολογικές" δηλώσεις του Μητροπολίτη Σεραφείμ . Σε σχέση με αυτές τις δηλώσεις η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:

«Με κατάπληξη πληροφορήθηκα τις απαράδεκτες δηλώσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ –οι οποίες ήδη κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ- ο οποίος απέδωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη δεινή οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας σε εβραϊκή συνομωσία, και μεταξύ άλλων, ουσιαστικά αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα, τόσο του εβραϊκού λαού, όσο και των Εβραίων συμπολιτών μας ειδικότερα, προβαίνοντας επί πλέον και σε άλλες απαξιωτικές κρίσεις.

Η ιστορία δεν ξαναγράφεται με βάση τις προκαταλήψεις κανενός. Γι΄αυτό κάνω έκκληση στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να...
 επιληφθεί αμέσως του θέματος, διότι με τις δηλώσεις του ο Μητροπολίτης Σεραφείμ, όχι μόνο θέτει εαυτόν εκτός της κοινωνίας της αγάπης που είναι το βασικό γνώρισμα των Χριστιανών, ιδίως των Ορθοδόξων, αλλά και αμαυρώνει τη μακρά και ένδοξη ιστορία ανοχής της διαφορετικότητας και προστασίας όλων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ταυτόχρονα, προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη μεγάλων Ιεραρχών, όπως ο Αθηνών Δαμασκηνός, που κατέβαλε κάθε προσπάθεια να διασώσει τους Εβραίους συμπολίτες του της Αθήνας και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος ο οποίος κατάφερε κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου να διασώσει και τους 275 Εβραίους της Ζακύνθου.

Με τις δηλώσεις του όμως ο Πειραιώς Σεραφείμ, αγνοώντας επί πλέον και το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος συνδέεται άμεσα με το κράτος, παρέβη και τον ποινικό νόμο της Ελλάδας, ο οποίος και απαγορεύει και τιμωρεί αυστηρά, όσους υποκινούν φυλετικά μίση και πάθη. Αλλά επ΄αυτού αρμόδια να αποφανθεί είναι η ελληνική Δικαιοσύνη».
Πηγή:Atithasos

Η ΝΝΔ21 τροφοδότης του Θέμου;

ΔΕΝ προκύπτουν από τα αρχεία της wikileaks όσα δημοσιεύει σήμερα το ΘΕΜΑ.

Είναι παλιά τηλεγραφήματα τα οποία προέρχονταν από τον φάκελο ΛΑΛΑ της εποχής εκείνης στον οποίο είχε πρόσβαση ο Α.Σαμαράς ως Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η ΝΝΔ21 τροφοδοτεί τον κίτρινο δημοσιογραφικό οχετό;!

Συνεταιράκια στη λάσπη....Αντωνάκης, Θέμος και ΣΙΑ;

...ΕΥΓΕ!  Απλά, για άλλη μια φορά είναι χρήσιμο να αποκαλύπτονται τα ήθη, οι πρακτικές και οι μεθοδεύσεις των πρωτεργατών της προδοσίας του 1993!

ΥΓ. Αλήθεια, το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΜΟΜΙΚΩΝ θα πάρει θέση, επιτέλους, για το τι έγινε με τα 5,5 εκ του Θέμου; ΣΔΟΕ, ξέπλυμα, εφορίες;...Όλοι είναι αλλού; Διότι ως γνωστόν λεφτά υπάρχουν!

Πηγή:Atithasos

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Βρηκαν τους δραστες της επιθεσης στον Χατζηδακη

Κοντά στην σύλληψη των τριών δραστών της επίθεσης στον βουλευτή της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη βρίσκεται η ΕΛ.ΑΣ. σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του star.gr. Όλα δείχνουν ότι ταυτοποιήθηκε ήδη ο πρώτος δράστης, ο οποίος φέρεται να είναι συνταξιούχος του ΟΤΕ και να κατοικεί στα Εξάρχεια. Θέμα χρόνου φαίνεται να είναι ο εντοπισμός και η ταυτοποίηση και των δύο άλλων δραστών, μετά από την συγκεκριμένη εξέλιξη.

Σε συνέντευξή του στον γερμανικό ραδιοφωνικό ...
σταθμό Deutschland Radio ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην επίθεση που δέχθηκε ο Κ. Χατζηδάκης. «Αυτή τη στιγμή οι έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη. Ακούγεται από κύκλους της αστυνομίας ότι ένα από τα τρία άτομα που τον χτύπησαν έχει ήδη αναγνωριστεί. Οι έρευνες για να βρεθούν οι ύποπτοι συνεχίζονται. Αυτά τα ακραία στοιχεία μπορούν να στραφούν κατά οποιουδήποτε πολιτικού» τόνισε.

Η μέχρι τώρα καθυστέρηση πάντως στις έρευνες είχε προκαλέσει αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο, έστω και σε «ανεπίσημο» επίπεδο. Και είναι αλήθεια ότι με την ευκαιρία της ψήφισης του προϋπολογισμού, πολλοί βουλευτές σχολίαζαν χθες στο περιστύλιο της Βουλής ότι είναι αδιανόητο να κυκλοφορούν επί μία εβδομάδα «ανενόχλητοι» οι δράστες.

Σε ερώτηση επίσης κατά την χθεσινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο κ. Πεταλωτής απάντησε σχετικά με το γεγονός ότι δεν έχουν συλληφθεί ακόμη οι δράστες της επίθεσης εναντίον του βουλευτή της Ν.Δ:

«Όντως, αυτή η επαίσχυντη ενέργεια εναντίον ενός πολιτικού, που μας αγγίζει όλους, πολίτες και πολιτικούς, θα πρέπει να έχει αποτέλεσμα, ως προς τη διερεύνηση των ενόχων. Είναι θέμα της Αστυνομίας, είναι θέμα της Δικαιοσύνης. Απ` όσο γνωρίζουμε, γίνεται μια σωστή δουλειά σ` αυτή την κατεύθυνση, μένει όμως να υπάρχει και αποτέλεσμα».


http://www.star.gr/politics/7359

Τεράστιος ποντικός 6 κιλών στον Έβρο!

http://2.bp.blogspot.com/_m1PHc3dQXsI/TRSKOr8lCoI/AAAAAAAADJg/IGPQ-hyg5NQ/s320/pontikos_2.jpgΣτην Αδριανούπολη, στις τουρκικές όχθες του ποταμού Έβρου τα σκυλιά σκότωσαν ποντικό μήκους 80... εκατοστών και βάρους 6 κιλών! Έγινε γνωστό ότι το ποντίκι που προκαλεί έκπληξη σε όσους το βλέπουν έχει ουρά μήκους 35 εκατοστών και δόντια 2 εκατοστών.
Ο Αχμέτ Γιλμάζ που δουλεύει ως διευθυντής σε εργοτάξιο αμμοληψίας λέει: « Τις πρωινές ώρες όταν ήρθα είδα τα σκυλιά να κυνηγάνε ένα ζώο. Πρόσεξα ότι επρόκειτο για ένα ποντίκι. Τα σκυλιά το σκότωσαν. Ο ποντικός δεν το έβαζε κάτω και επιτίθετο στα σκυλιά. Θέλω να εξεταστεί αυτό το ζώο, κοιτάξτε τα δόντια του, δεν ξέρω πόσων χρονών είναι αλλά φαίνεται πολύ ηλικιωμένο ζώο. Ο καθένας φοβάται ένα τέτοιο ζώο. Εγώ επειδή μεγάλωσα σε χωριό δεν φοβήθηκα, αλλά αν επιτεθεί σε μικρό παιδί μπορεί εύκολα να το σκοτώσει. Μπορεί δε να φέρει και αρρώστιες. Τέτοιο ποντίκι δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Δε φοβόταν ούτε τα σκυλιά. Το ίδιο είναι τεράστιο. Τα σκυλιά μπορεί να το σκότωσαν για να μην επιτεθεί στα κουτάβια τους. Τόσο μεγάλο ποντίκι ούτε στα ντοκιμαντέρ δεν είδα, κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο ποντίκι του κόσμου».

Πηγή: 

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Συστάσεις ΕΦΕΤ στους καταναλωτές ενόψει των εορτών





Οι έλεγχοι που διενεργεί ο Ε.Φ.Ε.Τ. στην αγορά των τροφίμων, κατά τη διάρκεια των εορτών, θα εντατικοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό με κύριο γνώμονα να διασφαλισθεί η υγεία των καταναλωτών αλλά και τα συμφέροντά τους από οποιοδήποτε κίνδυνο ή πρακτική υπονόμευσής τους.

Οι παραδοσιακές διατροφικές συνήθειες τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μας οδηγούν, συνήθως, σε αγορά και κατανάλωση φρέσκων μη τυποποιημένων προϊόντων. Η σωστή επιλογή τους αλλά και η προσεκτική διαχείριση στο σπίτι από τον καταναλωτή (μαγείρεμα, συντήρηση κλπ) βοηθούν στη διατήρηση των πλεονεκτημάτων της παραδοσιακής μας διατροφής αλλά και στη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία και στα οικονομικά συμφέροντα του καταναλωτή.

Για τους λόγους αυτούς ο Ε.Φ.Ε.Τ. συνιστά στους καταναλωτές

- Να αγοράζουν από επίσημα και ελεγχόμενα σημεία της αγοράς. Οι αγορές τροφίμων από πλανόδιους περιστασιακούς πωλητές θα πρέπει να αποφεύγονται συστηματικά, διότι αποτελούν πηγή διάθεσης μη ελεγχόμενων τροφίμων που μπορεί να παραπλανήσουν τον καταναλωτή και να προκαλέσουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα στην υγεία του.

- Να αγοράζουν πουλερικά και κρεατικά που είναι τοποθετημένα σε ψυγεία ή προθήκες - ψυγεία και όχι αυτά που βρίσκονται εκτός ψυγείου, κρέμονται από τσιγκέλια και είναι εκτεθειμένα σε σκόνη και μικρόβια.

- Να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στους χειρισμούς των τροφίμων από το προσωπικό, στις συνθήκες καθαριότητος του προσωπικού, του εξοπλισμού και του χώρου απ' όπου προμηθεύονται τα πουλερικά, τα κρεατικά και άλλα ευαλοίωτα προϊόντα (γαλακτοκομικά, αυγά κλπ).

Πηγή: newsplus.gr
  

Απογοήτευση η Νομαρχιακή Συνέλευση της ΝΔ Ηρακλείου, παρά την κινητοποίηση του Αγγελάκα, Γραμματέα του οργανωτικού

Σκούρα τα πράγματα για τη ΝΔ στην Κρήτη μετά και τη δεύτερη διαγραφή Κρητικού Βουλευτή από τον κ. Σαμαρά. Ενδεικτικό της απογοήτευσης του κόσμου της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι παρά τη σκληρή κινητοποίηση χθες Κυριακή, παρά την παρουσία του Γραμματέα Οργανωτικού του κόμματος δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν άνω των 100 «στελεχών» του κόμματος, ενώ βέβαια η Νομαρχιακή Συνέλευση αριθμεί περί τα 700 άτομα!!!
Απογοητευτική εικόνα
Ο κόσμος τους γυρνά την πλάτη και εκείνοι ανακοινώνουν ότι θα ξεκινήσουν σεμινάρια  στα στελέχη του κόμματος για την προσέλευση ψηφοφόρων άλλων κομμάτων ακόμα και σε γάμους και βαφτίσια. Που ζούνε οι άνθρωποι…
Πηγή:omikropolitikos

Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα!!

Ετοιμάζεται για τις βουλευτικές εκλογές ο Δημαράς

Φαίνεται πως το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών άνοιξε την όρεξη του Γιάννη Δημαρά. Παρά τις αρχικές προβλέψεις κάποιων που τον αναδείκνυαν νικητή για την περιφέρεια Αττικής, ο βουλευτής της Β΄Αθήνας πήρε τελικά ένα καλό ποσοστό που του έδωσε την τρίτη θέση.
Μάλιστα, το βράδυ της πρώτης Κυριακής των εκλογών είχε βγει και είχε δηλώσει πως με το νέο έτος θα παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα.
Τελικά κάτι τέτοιο δε θα γίνει. «Εκείνο το οποίο πρυτάνευσε πριν από όλα στην τελική μου απόφαση είναι το εξής: εγώ έκανα ένα λάθος, από παρορμητισμό, από συναισθηματισμό κλπ και έκανα μια δήλωση.
Η δήλωση αυτή ουσιαστικά στρέφονταν εναντίον του εαυτού μου» είπε χθες στο ραδιόφωνο του Flash, κάτι που σημαίνει πως η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ενισχυθεί.
Όσο για το ποιες είναι οι μελλοντικές του κινήσεις; Ετοιμάζεται για τις βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. «Ναι, θα συνεχίσουμε.
Οποτεδήποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, φοβάμαι ότι θα γίνουν πολύ γρήγορα, αλλά είναι μιας άλλης τάξεως θέμα αυτό, δε θα υπάρχει κανένας που θα έχει πλειοψηφία στη Βουλή» ήταν τα λόγια του.
Πηγή : avgi.gr

Η Νέα Δημοκρατία κήρυξε πτώχευση...

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του blog omikropolitikos, χθες το βράδυ έως και τις πρώτες πρωινές ώρες γινότανε στη Ρηγίλλης το έλα να δεις!
Ο κ Σκορδάς ως διευθυντής του κόμματος θεώρησε σωστό να ενημερώσει γραπτώς τη διεύθυνση γνωστής εταιρείας δημοσκοπήσεων που το χρέος της Νέας Δημοκρατίας προς την εταιρεία ξεπερνά τις 400 χιλιάδες ευρώ. Το έγγραφο έλεγε οτι το ταμείο είναι μείον και χρήματα δεν πρόκειται να πάρει μέχρι νεοτέρας...!
Δεν πέρασε παρά λίγη ώρα ώσπου κατέφθασε στη Ρηγίλλης ο ένας εκ των μετόχων της εταιρείας εξαγριωμένος, ο οποίος ακουγόταν από το δρόμο, που έλεγε σε όσους βρισκότανε στο γραφείου του κ.Σαμαρά εκείνη την ώρα ότι «όταν μου λέγατε και κουτσούρευα τα ποσοστά της Ψηλής ήταν καλά? Τώρα θέλω τα χρήματά μου και δε με απασχολεί που θα τα βρείτε».
Άσχημο βέβαια είναι το κλίμα και με τους εργαζόμενους στη Ρηγίλλης, αφού μετά τις απολύσεις πολλών ακολουθεί η στάση πληρωμών που κήρυξε «το μαγαζί της Ρηγίλλης». 
Το ερώτημα είναι όταν έκαναν τις σπατάλες με Κικίλια και Δράκο δε γνώριζαν ότι είχαν μπροστά τους υποχρεώσεις?
Τέτοια υπευθυνότητα έχουν πια και θέλουν να αναλάβουν τις τύχες της χώρας μας…?
 
Πηγή:omikropolitikos.blogspot.com

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Προβοκάτσια Σκοπίων με τον Μ. Αλέξανδρο...


Με άκρα μυστικότητα φυλάσσεται τους τελευταίους μήνες στα Σκόπια το επιβλητικό άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που – σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του “newsbomb.gr”- θα τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της FYROM μέσα στους πρώτους τρεις μήνες του 2011.

Οι Σκοπιανοί, που ποντάρουν πολλά σε επίπεδο προπαγάνδας στην τοποθέτηση του αγάλματος και το...
περιμένουν με εξαιρετική ανυπομονησία, το έχουν εντάξει στο πλαίσιο ενός σχεδίου χωροταξίας και ανάπλασης έως το 2014, που αναμένεται να προσελκύσει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον, αφού θα ξεπερνά το ύψος μιας οκταόροφης πολυκατοικίας. Ο μαρμάρινος ανδριάντας φτιάχτηκε στην Φλωρεντία της Ιταλίας, ξεπερνά τα 22 μέτρα και περιλαμβάνει εκτός από τον έφιππο στον Βουκεφάλα Μέγα Αλέξανδρο, 8 μαρμάρινους πολεμιστές και 5 χάλκινα λιοντάρια. Όσο για το κόστος του; Οι… «γείτονές μας» δεν υπολόγισαν τα 5 εκατ. ευρώ, αφού στόχος τους είναι να συμπεριληφθεί ανάμεσα στα μεγαλύτερα αγάλματα της Ευρώπης.

Το θέμα ξεκίνησε τρία χρόνια πριν, αλλά με δεδομένο ότι το άγαλμα είναι πια έτοιμο και έχει μεταφερθεί στη χώρα που το… παρήγγειλε, είναι πλέον πασιφανές ότι τα Σκόπια με τα οποία μας χωρίζουν οι μεγάλες εθνικές και ιστορικές διαφορές, επιδιώκουν να οικειοποιηθούν και να «ορθώσουν» τον Μέγα Αλέξανδρο σε μια περίοδο που μπορεί ο ελληνικός λαός να αποπροσανατολιστεί.

Γι΄ αυτό και οι τελευταίες πληροφορίες μιλούν για τον Μάρτιο του 2011, οπότε και ένα από τα επικρατέστερα σενάρια κάνουν λόγο για εκλογές στην Ελλάδα με στόχο κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Θα προτιμούσαν, δηλαδή, την ώρα που εμείς ψηφίζουμε για την πορεία και την επιβίωσή μας ως έθνος, να τοποθετούν τον Μέγα Αλέξανδρο στην μεγαλύτερη πλατεία τους για να μας ατενίζει!

Το γεγονός, πάντως, θεωρείται τόσο τετελεσμένο, που ήδη το σκοπιανό περιοδικό «Φόκους» δημοσίευσε σε πρωτοσέλιδό του με βάση την επίσημη μακέτα το πώς θα είναι σύντομα η πρωτεύουσα με το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την ίδια ώρα που, σε εσωτερικό επίπεδο, προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να πάρει θέση.


www.newsbomb.gr
Σημεία ομιλίας Προέδρου Δημοκρατικής Συμμαχίας κ.Ντόρας Μπακογιάννη στον προϋπολογισμό:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο προϋπολογισμός του κράτους ταυτίζεται δυστυχώς φέτος με το μέλλον της χώρας. Το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία είναι εξαιρετικά βαρύ για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί συνεχίζουν να κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα οι κομματικοί μικροϋπολογισμοί και δεν λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό την πραγματικότητα, την οποία ενστικτωδώς όχι μόνο υποψιάζεται, αλλά πλέον γνωρίζει. Εξακολουθεί το πολιτικό σύστημα ως κυρίαρχη συμπεριφορά να προσφέρει ψεύτικες ελπίδες και λανθασμένες ή ανύπαρκτες λύσεις και να προσπαθεί να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες.

Το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση πολέμησε πάντα με πάθος τις διαρθρωτικές αλλαγές που τώρα υποχρεωτικά εφαρμόζει. Για αυτό και μας οδήγησε ενσυνείδητα στο μηχανισμό στήριξης. Για να έχει την πολιτική δικαιολογία, υπό το πρόσχημα της «απώλειας εθνικής κυριαρχίας», να αναιρέσει όχι μόνο το «λεφτά υπάρχουν», αλλά και όλα όσα έλεγε και έπραττε ως κόμμα για τριάντα χρόνια.

Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως δεν είναι οι ευθύνες του παρελθόντος, αυτές λίγο πολύ όλοι της μοιραζόμαστε, άλλοι δια πράξεων και άλλοι -όπως εγώ- κυρίως δια παραλείψεων. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει και σήμερα μια λανθασμένη πολιτική. Γιατί προσπαθεί να...
 μειώσει τα ελλείμματα κυρίως μέσω της αύξησης των φορολογικών συντελεστών και όχι ρίχνοντας το βάρος στο σκέλος των δαπανών του δημόσιου τομέα, όπου κρύβονται -οι εξοργισμένοι σήμερα- κομματικοί στρατοί. Πιέζοντας με τον τρόπο αυτό υπέρογκα τον ιδιωτικό τομέα, που είναι ο μόνος που παράγει πλούτο και μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Πρόκειται για μια επιλογή που δεν την επέβαλλε η τρόικα, την αποφασίσατε εσείς, όπως εσείς έχετε και την ευθύνη και για την καθυστέρηση των διαρθρωτικών αλλαγών και για την προσαρμογή σε δόσεις, που αυξάνει τον συνολικό δανεισμό και διατηρεί υπαρκτό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011, σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης, που περιλαμβάνει και απεικονίζει τα πάντα, επιχειρείται μια προσαρμογή 2,1% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 1,6% στα έσοδα (κυρίως με έκτακτα έσοδα) και μόλις 0,5% από τις περικοπές στις δαπάνες. Κυρίως από τις δημόσιες επενδύσεις και αυτό είναι εγκληματικό για την αναπτυξιακή διαδικασία.Η σταδιακή προσαρμογή δεν δοκιμάζει όμως μόνο τις αντοχές της οικονομίας. Το σοβαρότερο είναι ότι δοκιμάζει την κοινωνική συνοχή και την πολιτική βιωσιμότητα του προγράμματος. Οι χώρες, κύριες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χρεοκοπούν διότι δεν μπορούν να πληρώσουν. Χρεοκοπούν όταν το πολιτικό τους σύστημα έχει τόσο απαξιωθεί ώστε δεν μπορεί πλέον να φέρει σε πέρας τις δύσκολες αποφάσεις.

Έρχομαι τώρα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αν η κυβέρνηση κάνει μια προσπάθεια με λάθος πολιτικές, η αξιωματική αντιπολίτευση, δέσμια του λαϊκισμού της ηγεσίας της, αποφάσισε να μην έχει οικονομική πολιτική. Δεν έχει πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων και περιφέρει ανά την Ευρώπη εξωπραγματικές απόψεις που φέρνουν σε αμηχανία (για λόγους ευγένειας), όλους τους σοβαρούς συνομιλητές της. Εντός της χώρας συνεχίζει να φλερτάρει με τις παραμυθίες περί μηδενισμού του ελλείμματος χωρίς θυσίες. Επειδή όμως η θέση αυτή γελοιοποιήθηκε, παρουσιάζει λιγότερο προκλητικές εκδοχές της ίδιας κενής περιεχομένου πολιτικής, μαζί με την πρόσφατη ανακάλυψη περί στήριξης των διαρθρωτικών αλλαγών. Μακάρι να τις στηρίζει. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι η ότι αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταψήφισε μόνο το μνημόνιο, καταψήφισε επίσης την πιο σημαντική διαρθρωτική αλλαγή, που ήταν το ασφαλιστικό. Και ακολούθησε μια ακραία λαϊκιστική αντιμνημονιακή ρητορική, χωρίς καμία σοβαρή εναλλακτική πρόταση και προοπτική. Και αναρωτιέμαι, δεν καταλαβαίνουν οι συνάδελφοι το πολύ απλό:Ότι για να ξαναρχίσει η ανάπτυξη πρέπει να αρχίσουν και πάλι να μας δανείζουν, γιατί χωρίς λεφτά ανάπτυξη δεν υπάρχει. Σήμερα εκτός του μνημονίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (που είναι μέρος του μνημονίου), δεν μας δανείζει κανείς. Ούτε το κράτος βρίσκει δανεικά ούτε οι τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν τους ιδιώτες. Για να αρχίσουν πάλι να μας δανείζουν πρέπει να μειώσουμε τα ελλείμματα με περικοπές και παράλληλα να προχωρήσουμε σε βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτό προβλέπει το μνημόνιο και οι μόνες επιλογές που έχουμε αν δεν θέλουμε να χρεοκοπήσουμε είναι η ταχύτητα, η προέλευση των περικοπών και το βάθος των διαρθρωτικών αλλαγών. Όλα τα άλλα είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Φοβάμαι ότι αυτά τα αυτονόητα τα καταλαβαίνουν πολύ καλά οι φίλοι και συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπως όλοι μας. Απλώς σιωπούν για λόγους κομματικής επιβίωσης. Και ανέχονται λεονταρισμούς του τύπου «θα δώσω συναίνεση μόνο για μέτρα ανάκαμψης». Που είναι μια τρίτη πιο εύηχη εκδοχή του «λεφτά υπάρχουν» ή του «θα μηδενίσω το έλλειμμα χωρίς θυσίες», με ίδια ακριβώς αξία με τις δύο προηγούμενες εκδοχές.

Στην αριστερά πάλι, οι κυρίαρχες προτάσεις για την επίλυση της κρίσης κινούνται μεταξύ της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή και της νοσταλγίας για τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Η επαναστατική γυμναστική, με συνεχείς διαδηλώσεις, στο πλαίσιο των οποίων βρίσκουν την ευκαιρία να δράσουν βίαια και τα κάθε είδους ακραία στοιχεία, η ριζοσπαστική ρητορική και παρεμπόδιση καίριων για τη χώρα οικονομικών δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός, διώχνουν και τους τελευταίους εναπομείναντες επενδυτές και οδηγούν χιλιάδες εργαζομένους στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Ο λαϊκισμός κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατατρώγει τα σωθικά της πατρίδας και ενθαρρύνεται δυστυχώς και από πολλαπλά συμφέροντα στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, τα οποία για να εκμεταλλευτούν τις τελευταίες ρανίδες ακροαματικότητας και τα τελευταία πακέτα εύκολου και σκοτεινής προέλευσης χρήματος, επιτείνουν την σύγχυση και την αβεβαιότητα πουλώντας στον κόσμο, την ώρα της μεγάλης δυσκολίας, παραμύθια και ακρότητες. Την ίδια στιγμή οι ύποπτες πράξεις και πρακτικές στον χώρο των ΜΜΕ κατεξοχήν εξακολουθούν να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Μιλάμε για δίωξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος και για την υποχρεωτική καθιέρωση της απαγόρευσης χρήσης μετρητών μεταξύ επιχειρήσεων για πάνω από 1500 Ευρώ και παραμένει ατελέσφορη επί δύο κυβερνήσεων η υπόθεση των αγνώστου προελεύσεως 5,5 εκ. του γνωστού εκδότη και δημοσιογράφου Θ.Αναστασιάδη, που με ανεξήγητο τρόπο εμφανίστηκαν στους λογαριασμούς του και κανείς να μην θεωρεί ότι πρέπει να δώσει μια απάντηση στον ελληνικό λαό γιατί υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών. Πολίτες εντός του συστήματος και πολίτες εκτός του συστήματος. Και δεν είναι μόνο αυτό κύριε υφυπουργέ, είναι ότι όλοι μας θεωρούμαστε από τους πολίτες υπαίτιοι, γιατί λένε τον φοβάστε, γι’ αυτό δεν τον κυνηγάτε, γι’ αυτό είσαστε μουγγοί στη βουλή των ελλήνων. Και σας πάω και στοίχημα ότι δεν θα υπάρχει ένας δημοσιογράφος, ο οποίος θα μεταδώσει αυτό το οποίο λέω εδώ σήμερα. Πάρα ταύτα το χρωστάμε στον ελληνικό λαό όπως χρωστάμε στον ελληνικό λαό να μην παραμείνουν στο σκοτάδι και όλες οι μεγάλες υποθέσεις που αφορούν πολιτικούς. Οι εξεταστικές επιτροπές χρησιμοποιήθηκαν απλώς ως εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης και εκτόνωσης του κόσμου και δεν κατέληξαν πουθενά. Είμαστε όλοι μαζί στο τσουβάλι, γιατί κανείς δεν τιμωρείται και γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχουμε κάνει το αυτονόητο. Να συμφωνήσουμε τώρα, όχι αύριο, τώρα, ότι οι πολιτικοί θα δικάζονται όπως ακριβώς οι απλοί πολίτες. Και επειδή θα μου πείτε ότι χρειάζεται αλλαγή του Συντάγματος, δεχτείτε την τροπολογία της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Καταθέσαμε μια τροπολογία όπου αν μη τι άλλο ο αθώος που κατηγορείται αδίκως πολύ γρήγορα θα μπορεί να αποδείξει την αθωότητά του διότι με τη θέλησή του δεν θα δεχθεί την παραγραφή. Είναι μια μικρή τροπολογία που θα διευκολύνει όμως γιατί θα λάμψει η αλήθεια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στο σκοτεινό αυτό περιβάλλον, ο προϋπολογισμός αυτός επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές αδυναμίες και την επικίνδυνη επιλογή της προσαρμογής με δόσεις. Ψηφίσαμε τις περικοπές στις ΔΕΚΟ, σας επαναλαμβάνω όμως ότι ο τομέας αυτός, όπου το κομματικό κράτος ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και ανθεί κατ’ εξοχήν η συντεχνιακή νοοτροπία και οι επαγγελματίες κομματικοί συνδικαλιστές, πρέπει να περιοριστεί αποφασιστικά με ριζικές αποκρατικοποιήσεις. Έτσι ώστε να λειτουργήσει με τους όρους και την πειθαρχία του ιδιωτικού τομέα, σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, με το κράτος να εποπτεύει αυστηρά την παροχή κοινωνικού χαρακτήρα αγαθών και να επιδοτεί αυτά που πρέπει, όπως είναι οι αστικές συγκοινωνίες.

Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν ακολουθεί αυτό το δρόμο, γιατί εκεί βρίσκονται τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γενικότερα του κομματικού συστήματος. Θεωρεί ότι πρέπει να μείνουν στο απυρόβλητο όλοι όσοι κάποτε διορίστηκαν με κομματικά κριτήρια και προτιμά αντί αυτού να κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις και να μένουν κάθε μήνα δεκάδες χιλιάδες θέσεις άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα. Περισσότεροι από 170.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τις δουλειές τους τελευταίους μήνες. Φαίνεται ότι προτιμά να χάνονται θέσεις παραγωγικές, χιλιάδων μικρών επιχειρηματιών και δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων που δημιουργούν πλούτο. Γιατί εκεί φαίνεται ότι βρίσκονται τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, κατά το κομματικό μας σύστημα. Εκεί μπορεί οι άνθρωποι να απολύονται χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς απεργίες, χωρίς να χάνουν τον ύπνο τους οι κομματάρχες, που δεν τους διόρισαν και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές που δεν τους εκπροσωπούν. Αυτό δεν είναι πλέον ανεκτό.

Η μονόπαντη και καθυστερημένη προσαρμογή που επιχειρεί η κυβέρνηση, είναι αυτή που εμποδίζει ακόμα και την σκέψη έστω για πρόσβαση στις αγορές. Με spread στις 900 μονάδες βάσης δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα. Για αυτό και εμείς μιλάμε για ανάγκη σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Κεντρική αλλαγή ο περιορισμός της έκτασης του δημοσίου τομέα, με ευρύτερη συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, κατά το 1/3 στην επόμενη δεκαετία, με μαζικές αποκρατικοποιήσεις και μεταφορά δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό και μιλάμε για κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων υπαλλήλων, για εφαρμογή ενός ενιαίου φορολογικού συντελεστή της τάξεως του 20% στις επιχειρήσεις το ταχύτερο δυνατόν, για μαζική και αποφασιστική άρση των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα. Για αυτό και ζητάμε δραστική αλλαγή του συνδικαλιστικού μοντέλου, με συνδικαλιστές που να εργάζονται και οικειοθελή κατάργηση των κομματικών παρατάξεων στα συνδικάτα και τα πανεπιστήμια.

Οι αλλαγές αυτές θα μας επιτρέψουν επίσης να αποκτήσουμε ξανά αξιόπιστη φωνή στο εσωτερικό της Ένωσης, όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Εκεί με την επιμονή των βορείων και προπαντός των Γερμανών καθιερώνεται πλέον ένας μόνιμος μηχανισμός στήριξης των χωρών με προβλήματα. Όμως το ευρώ παραμένει ένα υπερβολικά σκληρό νόμισμα κατάλληλο για τη γερμανική οικονομία, όχι όμως για μια ευρύτερη ευρωζώνη που εμπεριέχει χώρες με πολύ διαφορετικά οικονομικά χαρακτηριστικά. Ο νότος δέχεται τη δημοσιονομική πειθαρχία, τις βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές και τη μείωση του χρέους. Πρέπει και ο βορράς να διευκολύνει την προσαρμογή και την ανταγωνιστικότητα όλων μας, δεχόμενος ένα φθηνότερο ευρώ, που θα μας δώσει πίσω ένα μέρος της ανταγωνιστικότητάς μας.

Χρειαζόμαστε όμως σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να βιώνεται η κρίση αυτή χωρίς ένα ανεκτό δίκτυ προστασίας για τους πραγματικά κοινωνικά αδυνάτους. Γνωρίζοντας τη δημοσιονομική πραγματικότητα προτείνω μια πολύ συγκεκριμένη κοινωνική δαπάνη, με συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα. Την αύξηση του ΕΚΑΣ κατά 150 εκ. Ευρώ, που μειώθηκε κατά 145 εκ το 2010 . Η αύξηση αυτή θα καλυφθεί με περικοπές από το κονδύλι της Βουλής (10 εκ.), τα από ο κονδύλι για τη χρηματοδότηση των κομμάτων (με μείωση από τα 75 στα 55 εκ.), και με την καθιέρωση αυξημένου τέλους αλληλεγγύης στις μεγάλες συντάξεις πολιτικού χαρακτήρα για τις οποίες δεν έχουν πληρωθεί αντίστοιχες εισφορές (συντάξεις βουλευτών, ευρωβουλευτών, Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, Διοικητών Οργανισμών και Τραπεζών κ.λπ. με απόδοση 20 εκ. ευρώ), και τέλος από την μεταφορά 100 εκ. από τον πόρο που πληρώνεται για την ΕΡΤ στον τακτικό προϋπολογισμό, με αντίστοιχες περικοπές στον αριθμό των κρατικών σταθμών. Είναι συγκεκριμένη πρόταση σαφής, και θα βοηθούσε και τους ανθρώπους που έχουν πράγματι ανάγκη αλλά και την αποφόρτιση της κοινωνικής έντασης και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος. Γιατί θα έδειχνε κύριοι συνάδελφοί ότι οι εντός του συστήματος σκέφτονται και τους εκτός του συστήματος και είναι καιρός να στείλουμε το μήνυμα αυτό.

Όσο για τις δαπάνες της Βουλής, όλα όσα είπα στην προηγούμενη τοποθέτησή μου ότι δεν μειώθηκαν το 2010 και έμειναν στα 218 εκ. ευρώ, παρά το γεγονός ότι η αναθεώρηση των δαπανών του προϋπολογισμού που έγινε με την ευκαιρία του μνημονίου προέβλεπε 201 εκ., αυτά υπάρχουν στην εισηγητική έκθεση στη σελίδα 83. Αν έχετε κάνει λάθος και άλλη είναι η πραγματικότητα, παρακαλώ τον Πρόεδρο της Βουλής να ζητήσει τώρα τη διόρθωση της εισηγητικής έκθεσης στο σημείο αυτό.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η Ελλάδα δεν βρίσκεται, όπως κάποιοι νομίζουν υπό ξένη κατοχή. Απλώς δημιουργήσαμε μια κοινωνία εξαρτημένη από το δανεισμό και πρέπει τώρα να απεξαρτηθούμε γιατί σταμάτησαν να μας δανείζουν. Αν δεν θέλουμε το μνημόνιο και την τρόικα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Τους ζητάμε απλώς να μην μας δώσουν την επόμενη δόση. Δεν το κάνουμε γιατί απλούστατα ξέρουμε ότι τότε θα ζήσουμε πολύ χειρότερα, με τις δικές μας δυνάμεις μόνο και χωρίς την ξένη βοήθεια, στην περίοδο της απεξάρτησης. Αντί λοιπόν να παραμυθιάζουμε εαυτούς και αλλήλους, αντί να φαντασιωνόμαστε ανύπαρκτες «κατοχές» και ανύπαρκτες «εθνικές αντιστάσεις», ας βρούμε τη δύναμη να δούμε τα πράγματα με ρεαλισμό και ορθολογισμό και να κάνουμε επιτέλους το καθήκον μας αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.

Ο ελληνικός λαός έχει τεράστιες δυνατότητες και η χώρα έχει μέσα της δυνάμεις και προοπτικές που μπορούν όλους μας να μας εκπλήξουν στα επόμενα χρόνια. Αν αφεθεί ο ιδιωτικός τομέας να δουλέψει παραγωγικά, αν μειώσουμε το κράτος δραστικά, αν αναδείξουμε τους καλύτερους δημοσίους υπαλλήλους και τους αφήσουμε να οικοδομήσουν ξανά μια σοβαρή και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, στην οποία τα κόμματα δεν θα αναμειγνύονται, τότε θα δείτε ότι όλα όσα ζούμε σήμερα θα μοιάζουν σε λίγα χρόνια ένας κακός εφιάλτης. Μια κακή στιγμή, που το έθνος βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει. Ας το κάνουμε επιτέλους αυτό αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας. Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας που ζητά από μας η ιστορία. Και πρέπει να ανταποκριθούμε. Ακόμα και αν ο λαός στη συνέχεια θελήσει να μας αντικαταστήσει και τους 300. Είναι καλύτερα οι τριακόσιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να υποστούν το κόστος των δικών τους σφαλμάτων και αμαρτιών του παρελθόντος, παρά να παρασύρουμε στον όλεθρο έναν ολόκληρο λαό. Εμείς ως νέος πολιτικός χώρος έτσι θα αγωνιστούμε. Και ελπίζω ότι θα λειτουργήσουμε ως καταλύτης για να ακολουθήσουν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Στη δύσκολη ώρα, στην ώρα του καθήκοντος δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Πηγή:Atithasos

Τα χώνει άγρια η Ντόρα στις παράγκες των ΜΜΕ


Έχει πάρει φόρα η Ντόρα και δεν την σταματά τίποτα! Λέει τα "σύκα-σύκα" και τη "σκάφη-σκάφη".  Στην αποψινή της ομιλία στη Βουλή ξεμπροστιάζει -επωνύμως- την κυβέρνηση και τις "αμαρτωλές" διασυνδέσεις με τα media!!!  Ανέφερε συγκεκριμένα:

"...Την ίδια στιγμή οι ύποπτες πράξεις και πρακτικές στον χώρο των ΜΜΕ κατεξοχήν εξακολουθούν να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Μιλάμε για δίωξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος και για την υποχρεωτική καθιέρωση της απαγόρευσης χρήσης μετρητών μεταξύ επιχειρήσεων για πάνω από 1500 Ευρώ όταν παραμένει ατελέσφορη επί δύο κυβερνήσεων η υπόθεση των αγνώστου προελεύσεως 5,5 εκ. του γνωστού εκδότη και δημοσιογράφου Θ.Αναστασιάδη, που με ανεξήγητο τρόπο εμφανίστηκαν στους λογαριασμούς του και κανείς να μην θεωρεί ότι πρέπει να δώσει μια απάντηση στον ελληνικό λαό γιατί υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών."
 

Για να μην ξεχνάμε τους υπαίτιους της χρεοκοπίας



Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Το faq της κρίσης

1. Η κρίση είναι εισαγόμενη;
Λάθος. Η κρίση δεν είναι εισαγόμενη, αλλά δημιουργήθηκε από την συσσώρευση κρατικών ελλειμμάτων επί δεκαετίες.

2. Γιατί όμως η κρίση εκδηλώθηκε τώρα;
Διότι λόγω του υπέρογκου δανεισμού μας, οι δανειστές μας έπαψαν πια να μας δανείζουν. Πρακτικά, έχασαν την εμπιστοσύνη τους ότι θα μπορούσαν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους.

3. Γιατί μας επέβαλλαν το μνημόνιο;
Κανείς δεν μας επέβαλλε το μνημόνιο. Ήταν δική μας επιλογή. Θα μπορούσαμε εναλλακτικά να επιλέξουμε την χρεοκοπία. Το μνημόνιο αποτελεί μια συμφωνία επέκτασης του δανεισμού μας, αλλά επειδή πια οι δανειστές μας δεν μας εμπιστεύονται, μας θέτουν – μέσω του μνημονίου - τους όρους που πρέπει να ικανοποιήσουμε για να συνεχίσουν να μας δανείζουν.

4. Γιατί το μνημόνιο προκαλεί δυστυχία;
Δεν προκαλεί το μνημόνιο την δυστυχία. Αυτό που προκαλεί δυστυχία είναι η διακοπή της δανειοδότησης της χώρας. Για δεκαετίες καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε. Την διαφορά την καλύπταμε με δανεικά. Από την στιγμή που έπαψαν να μας δανείζουν, αυτομάτως υποχρεωνόμαστε να ζούμε με λιγότερα χρήματα. Άρα περνάμε χειρότερα. Όμως εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε δανεικά γιατί ακόμη δεν καταφέραμε να παράγουμε περισσότερα από όσα χαλάμε. Συν ότι πρέπει να πληρώνουμε τους τόκους των προηγουμένων δανείων. Για να μας δώσει αυτά τα νέα δανεικά η διεθνής κοινότητα θέλει να σιγουρευτεί ότι μειώνουμε τις εστίες σπατάλης. Σε καμία περίπτωση όμως η διεθνής κοινότητα δεν επιθυμεί να μας δανείζει για να συνεχίζουμε μη παραγωγικές δαπάνες (=κατανάλωση).

5. Και που πήγαν τα λεφτά που μας δάνειζαν τόσα χρόνια; Ποιοι τα έφαγαν;
Οι πηγές σπατάλης ήσαν πολλές. Για παράδειγμα αυξήθηκε ο αριθμός των υπαλλήλων που εργάζονταν στον δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ. Έτσι, το κράτος κλήθηκε να πληρώνει περισσότερους μισθούς. Επιπλέον και οι μισθοί στον δημόσιο τομέα αυξήθηκαν δυσανάλογα προς αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Έτσι, όχι μόνο έπρεπε να πληρώνονται περισσότεροι υπάλληλοι αλλά και μεγαλύτεροι μισθοί. Επιπλέον το κράτος ίδρυσε δεκάδες νέους δημόσιους οργανισμούς, ινστιτούτα κλπ, που δεν συνέβαλλαν στην παραγωγή εθνικού πλούτου αλλά στην αύξηση των δαπανών.

6. Δηλαδή φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι;
Η διόγκωση του δημοσίου δεν ήταν η μόνη αιτία. Το χρέος επιβαρύνθηκε και από μία σειρά αδιαφανών προμηθειών του δημοσίου προς επιχειρηματίες που είχαν «προνομιακή» πρόσβαση στις κυβερνήσεις. Για δεκαετίες υπογράφονταν οι περίφημες «προγραμματικές συμβάσεις» όπου δηλαδή το δημόσιο και οι οργανισμοί που επόπτευε προμηθεύονταν αγαθά και υπηρεσίες χωρίς διαγωνισμούς καταβάλλοντας αξίες πολύ μεγαλύτερες από τις τρέχουσες της διεθνούς αγοράς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από την μια την υπερ-κερδοφορία των «εκλεκτών» επιχειρήσεων και από την άλλη την επιβάρυνση των δημοσίων ελλειμμάτων.

7. Τους δημοσίους υπαλλήλους πολιτικοί δεν τους διόριζαν; Τις προγραμματικές συμβάσεις πολιτικοί δεν τις υπέγραφαν; Μήπως για όλα αυτά τελικά η ευθύνη είναι των πολιτικών;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από όλες αυτές τις αποφάσεις θα βρείτε τις υπογραφές πολιτικών. Όμως η επιλογή τους αυτή δεν ήταν απλά μια προσωπική τους πολιτική. Οι πολιτικοί της τελευταίας τριακονταετίας ανδρώθηκαν σε αυτό που ονομάζουμε κομματικό κράτος και λειτούργησαν υπό την πίεση του λεγόμενου πολιτικού κόστους. Το ρουσφέτι και η συναλλαγή χρειάζονται δύο πλευρές για να λειτουργήσουν. Οι πολίτες συνωστίζονταν στα πολιτικά γραφεία και πίεζαν για ρουσφέτια (από τα πιο απλά μέχρι τα πιο πολύπλοκα) και διορισμούς και οι πολιτικοί ικανοποιούσαν τα αιτήματα των «πελατών τους». Από την άλλη πλευρά οι δημόσιοι προμηθευτές φρόντισαν να ελέγχουν τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να «κρατούν» όμηρους τους πολιτικούς και να τους «υποχρεώνουν» σε ένα θλιβερό παιχνίδι εξάρτησης και συναλλαγής.

8. Και οι τράπεζες; Με τόσα κέρδη κάθε χρόνο γιατί να μην συνεισφέρουν κι αυτές;
Οι τράπεζες βρίσκονται κι αυτές σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Για να στηρίζουν το ελληνικό κράτος όλες αυτές τις δεκαετίες αγόραζαν κρατικά ομόλογα. Συγκεκριμένα το 84% των κρατικών ομολόγων βρίσκονται στα χέρια των ελληνικών τραπεζών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι έδιναν στο ελληνικό δημόσιο τα χρήματα των καταθετών ανταλλάσοντας τα με «χαρτιά» που υπόσχονται μελλοντική επιστροφή αυτών των χρημάτων από το κράτος συν κάποιο τόκο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στα θησαυροφυλάκια των Ελληνικών τραπεζών δεν βρίσκονται πλέον τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών αλλά κρατικά ομόλογα. Οι τράπεζές μας λοιπόν στερούνται ρευστότητας και ουσιαστικών κεφαλαίων.

9. Δηλαδή αν το Ελληνικό κράτος χρεοκοπήσει αυτόματα χρεοκοπούν και όλες οι Ελληνικές τράπεζες;
Ακριβώς! Και αυτό διαλύει τον μύθο πως οι ξένοι μας βοηθούν διότι φοβούνται μην χρεοκοπήσουν οι δικές τους τράπεζες. Έτσι, γίνεται απόλυτα κατανοητό πως χρεοκοπία του Ελληνικού κράτους σημαίνει ταυτόχρονα χρεοκοπία του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος, απώλεια των καταθέσεων των πολιτών και κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν κι αυτά καταθέσει όλα τους τα κεφάλαια σε Ελληνικές τράπεζες. Αυτό πρακτικά θα σημάνει μεγάλη δυστυχία και φτώχια για τον Ελληνικό λαό. Πολλές φορές μεγαλύτερη δυστυχία από αυτή που προκαλούν οι συνέπειες των μέτρων του μνημονίου.

10. Μήπως η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν μια κάποια λύση;
Η επιστροφή στην δραχμή δεν θα μείωνε ούτε το έλλειμμα, ούτε το χρέος της χώρας, τα οποία είναι ούτως ή άλλως σε ευρώ. Άρα για να μπορούν να αποπληρωθούν –σε συνάλλαγμα- πάλι θα έπρεπε να ληφθούν τα ίδια σκληρά μέτρα για περικοπή των δημοσίων σπαταλών και αύξηση της εθνικής παραγωγής, ώστε η χώρα να πάψει να παράγει ελλείμματα. Επιπλέον, η ανυποληψία των αγορών για την ελληνική οικονομία θα κορυφωνόταν κάτι που θα σήμαινε την πρακτική αδυναμία δανεισμού, άρα –λόγω έλλειψης συναλλάγματος- την διακοπή αγοράς βασικών αγαθών για την διαβίωσή μας όπως πετρέλαιο, πρώτες ύλες, τρόφιμα κλπ. Η Ελλάδα θα έμπαινε σε μια αναγκαστική «Αλβανοποίηση» δηλαδή θα έκλεινε τα σύνορά της, βασικά αγαθά θα ήταν σε έλλειψη και ο πληθωρισμός θα εκτινασσόταν εξανεμίζοντας τα εισοδήματα κυρίως των φτωχότερων κοινωνικών ομάδων. Και στο σενάριο αυτό η φτώχια και η δυστυχία θα κατέγραφαν ιστορικά υψηλά που θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με αυτά των πρώτων μετα-κατοχικών χρόνων. Ουσιαστικά η χώρα θα γύριζε, τουλάχιστον, πενήντα χρόνια πίσω.

11. Μα αν ισχύουν όλα αυτά η πολιτική «μνημονίου» είναι η μόνη λύση;
Ουσιαστικά ναι. Ακόμη και χωρίς το μνημόνιο η χώρα μας θα έπρεπε να εφαρμόσει αντίστοιχης αυστηρότητας –δυσάρεστα από πρώτη ματιά- μέτρα για να αποκλείσει την πιθανότητα οποιασδήποτε μορφής χρεοκοπίας. Από την στιγμή που οι πιστωτές μας, μας κόβουν το «βερεσέ» πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα. Με όσα δηλαδή παράγουμε μόνοι μας. Μόνο όταν αρχίσουμε να παράγουμε ποιο «πολλά» θα μπορέσουμε να ξαναζήσουμε πιο «καλά».

12. Και γιατί οι ξένοι έσπευσαν να μας στηρίξουν; Μήπως αυτοί έχουν να χάσουν, τελικά, πιο πολλά από την δική μας χρεοκοπία;
Οι ξένοι έσπευσαν να μας στηρίξουν διότι φοβήθηκαν πως μια δική μας κατάρρευση, επειδή συμμετέχουμε στο ευρώ, πιθανώς να οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Όπως αναφέραμε παραπάνω οι ξένες τράπεζες κατέχουν μόνο το 16% των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου (=χρέος) έναντι του 84% που κατέχουν οι Ελληνικές. Η στήριξη που παρείχε η ΕΕ και το ΔΝΤ στην Ελλάδα –μέσω του μνημονίου- ήταν προκλητικά προνομιακή ως προς την αντίστοιχη που παρασχέθηκε σε τρίτες χώρες, έγινε με εξαιρετικούς για την Ελλάδα όρους (πολύ χαμηλό επιτόκιο) και το μόνο αντάλλαγμα που μας ζήτησαν ήταν να σοβαρευτούμε (=μεταρρυθμίσεις μνημονίου).

13. Ναι, αλλά τελικά αυτοί που την πληρώνουν είναι οι μισθωτοί, ενώ οι φοροφυγάδες και το μεγάλο κεφάλαιο για άλλη μια φορά την γλυτώνουν.
Η κατανομή των φορολογικών βαρών δεν ήταν επιλογή του μνημονίου αλλά της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση επέλεξε τον εύκολο δρόμο της μείωσης μισθών και της αύξησης της φορολογίας καθώς και της επιβολής μιας σειράς νέων τακτικών και έκτακτων εισφορών διότι αδυνατεί (ή δεν επιθυμεί) ουσιαστικά να ελέγξει τις δύο μεγαλύτερες μαύρες τρύπες απώλειας εσόδων: α) την φοροδιαφυγή και β) τις προκλητικές σπατάλες του στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αναφορικά με την φοροδιαφυγή δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Μόνη η σύγχρονη τεχνολογία σε συνδυασμό με ένα πλέγμα εξορθολογισμού των ελέγχων και αυστηρότατων κυρώσεων θα μπορούσαν να κλείσουν αυτή την πληγή. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται ικανότητες και πολιτική βούληση. Όσον αφορά τις σπατάλες του στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα χρειάζεται εφαρμογή ενός προγράμματος ανασχεδιασμού των παρεχομένων, από το κράτος, υπηρεσιών που θα οδηγήσει σε δραστική μείωση γραμματειών και διευθύνσεων υπουργείων, εποπτευόμενων φορέων και ΔΕΚΟ. Αυτό, σήμερα, συγκρούεται με την βαθύτατα ριζωμένη κρατικιστική νοοτροπία των πολιτικών κομμάτων και τα συντεχνιακά συμφέροντα της κομματικής τους πελατείας (συνδικάτα, στρατιές διορισθέντων ΔΥ -πρώην αφισοκολλητών- κλπ).

14. Μα καταργώντας δημόσιους οργανισμούς και ΔΕΚΟ δεν θα επιβαρυνθεί η ήδη διογκούμενη ανεργία; Αυτό δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα να στερέψει παντελώς η ροή χρήματος στην αγορά και να επιταχυνθεί η ύφεση;
Θα μπορούσαμε να παραφράσουμε αυτό το ερώτημα ως εξής: Δεν θα αποτελούσε λοιπόν λύση της κρίσης να διορίσουμε ένα εκατομμύριο επιπλέον δημοσίους υπαλλήλους για να πέσει περισσότερο χρήμα στην αγορά και να ανακοπεί η ύφεση; Δυστυχώς από αυτούς που θέτουν αυτό το ερώτημα διαφεύγει το γεγονός πως το ίδιο το δημόσιο δεν παράγει πλούτο αλλά αντλεί τα έσοδά του είτε από δανεισμό είτε από την φορολογία του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα. Δεδομένου ότι η πρώτη στρόφιγγα στέρεψε μένει η δεύτερη. Αλλά η υπέρμετρη φορολόγηση του ιδιωτικού τομέα, για να αμείβονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, οδηγεί είτε σε μετανάστευση των επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες είτε σε διακοπή της λειτουργίας τους. Η μόνη μας λοιπόν λύση είναι η μείωση του μεγέθους του δημοσίου, έστω και με απολύσεις, ώστε να μπορέσουν να μειωθούν άμεσα οι φόροι, να παραμείνουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα και να έρθουν και νέες, να οδηγηθούμε δηλαδή σε ανάπτυξη του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα που θα απορροφήσει –αναπτυσσόμενος- και την ανεργία.

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Τράπεζες κατά της ρύθμισης οφειλών

Χιλιάδες αιτήσεις εξώδικου συμβιβασμού, με βάσει της διατάξεις του ν. 3869/2010 περί ρύθμισης ή και διαγραφής οφειλών των υπερχρεωμένων καταναλωτών, έχουν υποβληθεί στις τράπεζες, οι οποίες όμως συστηματικά «τορπιλίζουν» τη διαδικασία, αποφεύγοντας ακόμη και να απαντήσουν στα αιτήματα, ενώ οι περιπτώσεις όπου έχει δοθεί θετική απάντηση από τις τράπεζες ή έχει επιτευχθεί συμβιβασμός είναι μόλις έξι (6)!

Όπως φαίνεται από τα στοιχεία που συλλέγει η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή,...
 μάλιστα, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας ακολουθούν εναρμονισμένη αρνητική συμπεριφορά στην αντιμετώπιση των αιτημάτων για εξώδικους συμβιβασμούς, ενώ το φαινόμενο είναι λιγότερο έντονο στις μικρότερες τράπεζες.
πηγή: banknews

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Σπατάλες που προκαλούν

του Γιάννη Μαρίνου στο ΒΗΜΑ

Oλοι οι διεκδικούντες ή κατέχοντες εξουσία επαγγέλλονται τον περιορισμό της σπατάλης στον δημόσιο τομέα. Και πράττουν κατά κανόνα το ακριβώς αντίθετο. Ακόμη και τώρα. Ελπίζω όχι συνειδητά. Ετσι και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου υποσχόταν μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα (όπως άλλωστε και ο κ. Καραμανλής), αλλά με τον τελευταίο ανασχηματισμό προέκυψε εν μέσω κρίσης 50μελές Υπουργικό Συμβούλιο, στο οποίο περιλαμβάνονται και 5-6 αναπληρωτές υπουργοί και πλήθος υφυπουργοί με προσχηματικές εν πολλοίς αρμοδιότητες για ικανοποίηση κομματικών σκοπιμοτήτων και προσωπικών φιλοδοξιών. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι υπουργοί δεν υπερβαίνουν τους 25-28. Πέραν της σπατάλης που συνεπάγεται η πολυμελής κυβέρνησή μας προκύπτει και το ερώτημα: μήπως οι πολιτικοί μας είναι ανεπαρκών δυνατοτήτων και χρειάζονται δύο εκεί που στις άλλες χώρες αρκεί ένας; Αναπόφευκτα ο διπλάσιος αριθμός συνεπάγεται και διπλάσιους χώρους στεγάσεως, γραφειακό εξοπλισμό, προσωπικό, αυτοκίνητα, κ.λπ. συμπαρομαρτούντα, που συμβάλλουν και στον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των ψηφοφόρων.

Δίπλα στο πολυάριθμο του Υπουργικού Συμβουλίου προσετέθη και η εντελώς άσκοπη αλλαγή της...
 ονομασίας σχεδόν όλων των υπουργείων με αποτέλεσμα την ανάγκη αντικατάστασης όλων των εντύπων γραπτής επικοινωνίας (επιστολόχαρτα, φάκελοι, σφραγίδες), όπως ακόμη και των πολυδάπανων νέων ονομασιών που κοσμούν τα κτίρια των υπουργείων και τις κάθε είδους άλλες πινακίδες. Πρωτοφανής και εντελώς άσκοπη σπατάλη που προκαλεί επιπλέον και σύγχυση στους πολίτες, ακόμη και στους δημοσιογράφους που δεν μπορούν να απομνημονεύσουν εύκολα τα νέα ονόματα των υπουργείων. (Στην πλατεία Συντάγματος το υπουργείο του κ. Παπακωνσταντίνου επιμένει ότι είναι Οικονομικών, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, οπότε ο κ. Χρυσοχοΐδης και ο κ. Διαμαντίδης τι είναι;). Ας σημειωθεί ότι σε καμία γνωστή χώρα δεν αλλάζουν οι ονομασίες των υπουργείων.

Αλλο κραυγαλέο δείγμα σπατάλης είναι οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα κόμματα, που είναι μάλιστα αναλογικά πολύ υψηλότερες από πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Τα σημαιάκια, οι αφίσες, τα πανό, τα ανά την επικράτεια γραφεία και η κομματική υπαλληλία συμβάλλουν και αυτά στην ανάλγητη φορολόγηση των πολιτών και φυσικά στα δημοσιονομικά ελλείμματα. Συγκεκριμένα το 2009 η ΝΔ είχε επιχορηγηθεί με 24 εκατ. ευρώ, το ΠαΣοΚ με 22,6 εκατ., το ΚΚΕ με 7, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ με 5 εκατ. έκαστος. Εφέτος (2010) η τακτική τους επιχορήγηση ήταν συνολικά 48,8 εκατ. ευρώ. Ομως η κακή διαχείριση όλων των κομμάτων και οι σπατάλες τους τα έχουν οδηγήσει σε υπερδανεισμό από τις τράπεζες, που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να τον εξοφλήσουν, παρά τις αντίθετες δεσμεύσεις τους. Συγκεκριμένα η ΝΔ χρωστάει συνολικά 120 εκατ. ευρώ στην Αγροτική και την Τράπεζα Πειραιώς, το ΠαΣοΚ 111,8 εκατ. στην ΑΤΕ, στη Μarfin και την Τράπεζα Πειραιώς, το ΚΚΕ 4,4 εκατ. στην Εθνική, ο ΣΥΡΙΖΑ 6 εκατ. ευρώ επίσης στην Εθνική. Μόνο ο ΛΑΟΣ δεν έχει χρέη σε τράπεζες. Αντίθετα του χρωστάει το κράτος 1 εκατ. ευρώ! Εντυπωσιακό.

Και είναι εύλογο το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν οι εν λόγω πολιτικοί οργανισμοί, που δεν μπορούν να νοικοκυρέψουν τα δικά τους οικονομικά, να εφαρμόσουν ως κυβέρνηση συνετή και χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, δηλαδή των χρημάτων των φορολογουμένων και των δανεικών;

Ισως κάποιοι αναγνώστες μου να θεωρήσουν ότι λαϊκίζω. Αλλά η λαϊκή σοφία από αρχαιοτάτων χρόνων διδάσκει ότι εξ όνυχος τον λέοντα. Οι άρχοντες είναι σύμβολα και συνιστούν πρότυπα. Και ουδείς μπορεί να πείσει για την ανάγκη οικονομιών και σφίξιμο της ζώνης, όταν οι δάσκαλοι που διδάσκουν τη λιτότητα πράττουν ακριβώς το αντίθετο προς τις διδαχές τους.
Πηγή:atithasos

Ανδρέας Ανδριανόπουλος: Κινδυνεύει η δόση του Μαρτίου

H συνέντευξη του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στην FREE SUNDAY
Αιρετικός, όπως πάντα, ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος μιλά για τους κομματικούς στρατούς δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και για το... κόλπο της κυβέρνησης με το οποίο εμφανίζει μειωμένο το έλλειμμα. Επικρίνει τη «μαγική εικόνα» των προτάσεων που διατυπώνει η ΝΔ και δεν κρύβει τη συμπάθειά του στις απόψεις της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Ο πρόεδρος του Forum για την Ελλάδα αναδεικνύει, τέλος, τις επιπτώσεις ενδεχόμενης χρεοκοπίας.

Χωρίς να έχετε λείψει ποτέ στην πραγματικότητα από τη δημόσια σκηνή, τελευταία δραστηριοποιείστε περισσότερο μέσω του «forum για την Ελλάδα».Τι είναι αυτό το κίνημα «θετικού πολιτικού ακτιβισμού», όπως αυτοαποκαλείται, ποιες οι αρχές και οι στόχοι του;

Είναι μια κίνηση που εκφράζει ανθρώπους προβληματισμένους γα τα μέλλον του τόπου δίχως να αυτοπεριορίζονται από κομματικές ντιρεκτίβες και πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν χωράει αμφιβολία πως στο Forum δραστηριοποιούνται άτομα που συμμερίζονται κάποιες αρχές και θέσεις. Όπως είναι η εμπιστοσύνη στην ατομική δράση και υπευθυνότητα των πολιτών και η απεξάρτηση από...
 την κηδεμονία ενός καταπιεστικού δημόσιου τομέα. Στη βάση αυτή είναι φυσικό να είμαστε κοντά στις θέσεις που διατύπωσε και η Δημοκρατική Συμμαχία της κας Μπακογιάννη. Δεν εξαιρούμε όμως κανένα από τις προσπάθειές μας. Τις δε προτάσεις πολιτικής που ελπίζουμε πως σύντομα θα...

αρχίσουμε να διατυπώνουμε δεν βάζουμε εμπόδια σε όσους θα θελήσουν να τις υιοθετήσουν. Ακόμα και η κα Παπαρήγα θα είναι καλοδεχούμενη αν θελήσει να προβάλει κάποιες από τις δικές μας καθαρά, αλλά όχι δογματικά, φιλελεύθερες απόψεις.

Το forum προτείνει και καλεί κάθε πολιτικό, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, να στηρίξει τις ιδέες του κινήματός σας, αν συμφωνεί. Αισθάνεστε το τελευταίο διάστημα να είστε πιο κοντά στην πολιτική της κυβέρνησης εν σχέσει με τις προτάσεις της ΝΔ;

Αυτό είναι γεγονός. Η ΝΔ δεν δείχνει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει κατάματα το σημερινπρόβλημα της χώρας. Δεν δείχνει κατ’ αρχήν υπευθυνότητα. Οι προτάσεις της αποτελούν μαγική εικόνα. Πως θα μειώσει το έλλειμμα με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας; Η εκτίμηση της πραγματικής της αξίας και μόνο απαιτεί τουλάχιστον ένα με δύο χρόνια. Και μετά: Θα βρεί πρόθυμους αγοραστές σε τιμές ικανοποιητικές; Και πότε. Πως θα μειώσει φόρους όταν δεν δέχεται απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Μήπως και θιγούν οι κομματικοί στρατοί. Κάτι στο οποίο μοιάζει με την κυβέρνηση. Που κι αυτή ομιλεί για περικοπή δαπανών αλλά κιτρινίζει και μόνο στην ιδέα απολύσεων εργαζομένων στο δημόσιο μέσω κατάργησης φορέων και οργανισμών. Κανείς τους δεν νοιάζεται για τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα. Που είναι 160.000 μέχρι σήμερα!! Γιατί αυτοί προφανώς δεν έχουν ευδιάκριτη κομματική ταυτότητα. Η κυβέρνηση πάντως, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες της, κάνει κάποια πράγματα και δείχνει να προσπαθεί. Η ΝΔ απλά επιδιώκει να επωφεληθεί. Κάτι δηλ τραγικά απαράδεκτο. Και καταλήγει να είναι αντιφατικό. Τι θα πεί «καταψηφίζω το μνημόνιο αλλά αν γίνω κυβέρνηση θα το εφαρμόσω»; Και πως θα επαναδιαπραγματευθείς κάτι που έχεις ήδη υπογράψει; Και πως ισχυρίζεσαι πως έχεις υπερψηφίσει τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις όταν καταψήφισες το ασφαλιστικό, το εργασιακό και τον Καλικράτη; Αυτά δεν είναι ούτε αξιόπιστα ούτε και σοβαρά…

Τα όσα μας είπε στην επίσκεψή του κ. Στρος Καν πώς τα ακούσατε; Με ποια συμφωνείτε, με ποια διαφωνείτε;

Δεν είπε και τίποτα που δεν ξέραμε κ. Στρός Κάν. Τα βάρη να τα πληρώσουν οι πλούσιοι, επεσήμανε κι αυτός. Μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γιατί, ποιοί ακριβώς τα πληρώνουνε μέχρι σήμερα; Αντίθετα από τους κυρίαρχους μύθους. Ποιοι έχουν τις μεγάλες εταιρίες με τους υψηλούς φόρους; Που καλύπτουν περίπου το 50% της άμεσης φορλογίας; Που είναι κατά βάση ΑΕ, Τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν είναι επίσης οι υψηλόμισθοι που πληρώνουν τους περισσότερους άμεσους φόρους μισθωτών υπηρεσιών; Και ποιοί καλύπτουν τις ασφαλιστικές εισφορές της μεγαλύτερης μερίδας εργαζομένων; Ποιοι εισέπραξαν τις παροχές, τις επιδοτήσεις και τα χρήματα από τα δανεικά; Με την εξαίρεση προμηθευτών και εργολάβων του δημοσίου τα χρήματα πήγαν σε επιδοτήσεις, και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Δεν πήγαν για να αγοράσουν βαπόρια οι εφοπλιστές κι εργοστάσια οι βιομήχανοι. Στην Ευρώπη, που έχει υπ όψιν του ο κ. Στρός Καν, ο άμεσος φόρος περιλαμβάνει και εισφορές και τέλη κυκλοφορίας. Εδώ η επιχείρηση τα αναλαμβάνει όλα αυτά εξ ονόματος του εργαζόμενου. Με δικό της κόστος. Και ποιος κάνει φοροδιαφυγή; Το ζήτημα εδώ δεν είναι πως λίγοι δηλώνουν (μέχρι προ τινος τουλάχιστον) πάνω από 100.000 ευρώ τον χρόνο. Αλλά πόσες εκατοντάδες χιλιάδες δηλώνουν κάτω από 10.000! Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πως εκινείτο η αγορά; Πως βρέθηκαν εκατοντάδες, υποτίθεται φτωxοί, αγρότες στην Λάρισα με ομόλογα της Lehman Brothers; Τα περί μισθού και παραγωγικότητας που είπε είναι σωστά. Αλλά στην στημένη συζήτηση δεν βρέθηκε βουλευτής να τον ρωτήσει αν συμφωνεί για ανάμιξη του κράτους σε ρυθμίσεις περικοπής μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Με κατάργηση ουσιαστικά των συλλογικών συμβάσεων; Διότι το ΔΝΤ διαφωνεί με κάτι τέτοιο, για το οποίο επιμένουν οι φοβικοί απέναντι στον πληθωρισμό Γαλλο-Γερμανοί της Ευρ. Ενωσης και της Ευρωπ. Τράπεζας.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, και οικονομολόγοι, που πιστεύουν ότι η τρέχουσα συνταγή δεν θα σώσει, τελικώς, τον… ασθενή. Συμμερίζεστε την ανησυχία αυτή;

Ετσι που συμπεριφέρεται ο ασθενής (κοινή γνώμη, ΜΜΕ και πολιτικές αρχές) κατά πάσα πιθανότητα έχετε δίκιο. Κατ’ αρχήν είναι ολοφάνερο πως δεν κάναμε σοβαρή διαπραγμάτευση. Ισως ούτε καν διαπραγμάτευση. Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, γιατί ηχεί σοσιαλιστικό, βίαιες αυξήσεις φόρων ενώ ήταν πρακτικά αδύνατο να περιμένουμε αντίστοιχη αύξηση εσόδων. Εξοντώσαμε έτσι την αγορά, δυσκολεύοντας κάθε προοπτική ανάκαμψης. Κάνουμε όλοι κόλπα για να αποφύγουμε την μείωση των δημοσίων δαπανών. Δεν καταργούνται φορείς, γίνονται - αντί για απολύσεις - μετατάξεις και δεν μειώνονται έτσι τα έξοδα. Εμφανίζονται μειώσεις δήθεν του ελλείμματος που είναι όμως κόλπο. Απλά το κράτος αναβάλλει την πληρωμή τρεχόντων υποχρεώσεών του (σε προμηθευτές, κατασκευαστές, νοσοκομεία, Δήμους, επιστροφές ΦΠΑ κλπ). Δεν μειώνει ουσιαστικά τα ελλείμματα. Απλά, είναι αναξιόπιστος κακοπληρωτής. Αν δεν εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει για το επόμενο τρίμηνο δεν θα δοθεί η επόμενη δόση. Το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφή. Χρεωκοπία, στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ. Ας μην πούμε άλλα.

Υπάρχει γιατρειά για το διογκωμένο δημόσιο τομέα, χωρίς όμως να υποβαθμιστούν, ακόμη περισσότερο, οι υπηρεσίες προς τους πολίτες;

Και βέβαια υπάρχει. Να αξιολογήσουμε τι ακριβώς χρειαζόμαστε και ποιοι θα μπορούν να το πραγματοποιήσουν. Και όλοι οι υπόλοιποι φορείς και το πλεονάζον προσωπικό εκτός Δημοσίου. Αρχίζοντας από τους 595 φορείς που ιδρύθηκαν τα τελευταία 6 χρόνια. Που προφανέστατα δεν χρειάζονται. Εκεί δουλεύουν νέοι άνθρωποι που μπορούν να προετοιμασθούν για να απασχοληθούν κάπου αλλού. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι εφικτό. Αλλιώς θα υποχρεωθούμε αργότερα να απολύσουμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από το Δημόσιο αδιάκριτα από ηλικία, ικανότητες και οικογενειακά βάρη. Χρεωκοπία σημαίνει τέρμα σε όλα. Σε κατανάλωση, σε εισαγωγές , σε μισθούς και κυρίως σε συντάξεις. Προς Θεού, να μην φθάσουμε εκεί.

Στην ιστοσελίδα του forum είναι διάχυτη η κριτική στα «ρουσφέτια και τα συντεχνιακά προνόμια δεκαετιών». Στον πολίτη εκείνο που θα σας θυμίσει ότι και εσείς κυβερνήσατε, τι θα του απαντούσατε;

Ο,τι όποιος δεν ακολουθούσε την πεπατημένη έμενε απλά εκτός Βουλής. Και πήγαινε σπίτι του. Εγώ και με αυτά αηδίασα και εγκατέλειψα από το 1994 την πολιτική. Προειδοποιώντας για το τι πρόκειται να συμβεί. Δεν είδα να ιδρώσει κανενός το αυτί για την πράξη μου εκείνη. Κι απ’ αυτούς ακόμη που σήμερα εξεγείρονται κατά των «διεφθαρμένων» υποτίθεται πολιτικών. Ποιοι από δαύτους ξεσηκώθηκαν τότε για όσους (ο Μάνος, εγώ, ο Αλ Παπαδόπουλος κα) κατήγγειλαν το σύστημα; Και σήμερα ακόμη η απέχθεια προς την πολιτική είναι αποτέλεσμα της οικονομικής εξαθλίωσης. Αν αρχίσουν από αύριο τα κόμματα και πάλι τους διορισμούς και την ρουσφετολογία θα δείτε πως θα μειωθεί και η αποχή στις εκλογές. Οφείλουμε να αλλάξουμε όλοι νοοτροπία, όχι μόνο ο πολιτικοί αλλά και ο λαός, αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να πετύχουμε στο μέλλον.

Επί τη ευκαιρία, «νέος αέρας στο δημόσιο βίο της χώρας» μπορεί να έλθει με πολιτικούς που είναι στο προσκήνιο εδώ και δύο δεκαετίες;

Αν έλεγαν και πίστευαν σε σωστά πράγματα και δεν τους άκουγε κανείς, γιατί όχι; Η κι αν έμαθαν από τα λάθη τους. Βλέπετε πουθενά τους άφθαρτους νέους, με τις ανατρεπτικές αλλά υλοποιήσιμες ιδέες, που δεν προωθούνται; Τα τελευταία δέκα χρόνια η Βουλή έχει ανανεωθεί με εντελώς νέα πρόσωπα σε ποσοστό πάνω από 70 – 80%. Και ακουμπήσαμε την χρεωκοπία. Ο Καραμανλής δεν ήταν νέος πολιτικός; Ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, ο Παπαθανασίου; Κι’ από την άλλη μεριά ο Παπακωνσταντινου, ο Ραγκούσης, η Κατσέλη κλπ Και όμως δεν ήμασταν σε θέση σοβαρά να διαπραγματευθούμε με τους δανειστές μας. Και μετακαλέσαμε τον Παπαδήμο. Είδα και τον νέο Τσίπρα, που πρότεινε προεκλογικά να διορίσουμε όλους τους άνεργους στο Δημόσιο!! Ενώ ο ώριμος Κουβέλης λ.χ. διατηρεί μια εξαιρετική σοβαρότητα. Όπως ο Βασίλης Μαρκεζίνης, φτασμένος και καταξιωμένος, που κάθε φορά που μιλάει όλοι προσέχουν. Αν θέλουμε μόνο νέους μπορούμε να ψάξουμε στα Λύκεια. Η, ακόμα καλύτερα, και στους παιδικούς σταθμούς. Χρειάζεται όμως και γνώση. Και προφανώς, εμπειρία.
Πηγή: atithasos

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΒΡΟΓΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Η Ελλάδα είναι ίσως η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό αποδεκτών δημοσίων προσόδων από οποιαδήποτε άλλη, τουλάχιστον της Ευρώπης. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει η πολιτική συνήθεια ο Πρωθυπουργός κάθε Σεπτέμβριο να εμφανίζεται σε μια αμφίβολης χρησιμότητας οικονομική εκδήλωση, την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, και να εξαγγέλλει παροχές προς τους πολίτες. Σε όλες τις χώρες ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά με τρόπο αποτελεσματικό ώστε οι πολίτες, σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και οικονομικής σταθερότητας, να προωθούν τα συμφέροντα και τις δουλειές τους. Μοναχά στην Ελλάδα η κυβέρνηση επιδίδεται κάθε χρόνο σε οικονομικές παροχές προς τους πολίτες. Και στη συνέχεια φέρνει καινούργια φορολογικά νομοσχέδια – κι αυτό ελληνική πρωτοτυπία – για να εξασφαλίσει τους πόρους για τα καινούργια έξοδα που η ίδια αυτόβουλα δημιούργησε.
Με βάση την λογική αυτή η χώρα έφτασε αναπόφευκτα στην σημερινή οικονομική κατάντια. Η αγωνία για το αύριο είναι πλέον πιεστική. Αλλά δίχως να γίνεται ακόμα συζήτηση για την αλλαγή νοοτροπίας και λαϊκών προσδοκιών. Εφ όσον ο κόσμος θα εξακολουθήσει να περιμένει από τον δημόσιο τομέα την λύση κάθε προβλήματος και οι πολιτικοί – κυβερνώντες η αντιπολιτευόμενοι – να βλέπουν το κράτος σαν φιλανθρωπικό περίπου ίδρυμα που οφείλει να απορροφά την ανεργία και να παρεμβαίνει με κάθε ευκαιρία στην λειτουργία της οικονομίας. Ακόμα και σήμερα που έχουμε φτάσει στα όρια της εθνικής μας αντοχής τίποτα στην ουσία δεν έχει αλλάξει.
Η χώρα εξακολουθεί να ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα παράγει. Της είναι κατά συνέπεια αδύνατον να επιβιώσει χωρίς δανεικά. Και αναδεικνύεται έτσι σε ολόκληρο το αποκρουστικό της μεγαλείο η υποκρισία όσων καταγγέλλουν το Μνημόνιο, τους διεθνείς μας δανειστές, το ΔΝΤ και την Τρόικα αλλά την ίδια στιγμή υπεραμύνονται κάθε λογής κεκτημένου κι αρνούνται την όποια περικοπή δημοσίων εξόδων. Με ποιο τρόπο είναι δυνατόν αντιμετωπισθεί η μαγική αυτή εικόνα ουδείς είναι σε θέση να εξηγήσει. Πως θα απεγκλωβισθούμε από την εξάρτηση μας από ξένους πιστωτικούς μηχανισμούς όταν αδυνατούμε να φέρουμε κάποια ισορροπία στα οικονομικά μας και να ελαττώσουμε τα έξοδα που είναι απαραίτητα για την επιβίωση και την κοινωνική μας ισορροπία; Πως θα εξασφαλίσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, το εξωτερικό μας κύρος και την κρατική μας κυριαρχία αν είμαστε συνέχεια αναγκασμένοι να επιβιώνουμε με δανεικά που μας διαθέτουν οι λογής «μισητοί καπιταλιστές»;
Το ΚΚΕ λ.χ. αρνείται να παραστεί στην συζήτηση στην Βουλή με τον επι κεφαλής του ΔΝΤ Στρός Κάν. Προφανώς επειδή διαφωνεί κάθετα με την σχετική σύμβαση που έχει συνάψει η χώρα μας με τον οργανισμό αυτό. Σεβαστή η άποψή του. Χρησιμότερη όμως θα ήταν η πρότασή του για τον τρόπο αποπληρωμής των εθνικών μας χρεών δίχως την συμβολή του ΔΝΤ.
Καθώς και η άποψή του για τον τρόπο επιβίωσης της χώρας διατηρώντας τα έξοδα στα σημερινά τους ύψη (το ΚΚΕ υπεραμύνεται όλων των υπαλληλικών «κατακτήσεων» και υπερθεματίζει σε προτάσεις για αυξήσεις δημοσίων δαπανών) και δίχως την ύπαρξη δανειστών για να τα καλύψουν. Κάτι παρόμοιο ισχύει βέβαια και για την ΝΔ. Που καταγγέλλει μεν το Μνημόνιο, αλλά δεσμεύεται, στην περίπτωση που θα γίνει κυβέρνηση, να το ..εφαρμόσει.
Το αναπάντητο ερώτημα πάντως παραμένει σχετικά με την αντιμετώπιση του συνεχώς διογκούμενου εξωτερικού μας χρέους. Κάθε εκταμίευση από πλευράς των δανειστών μας διογκώνει την εξάρτησή μας από ολοένα και μεγαλύτερα οικονομικά μεγέθη που βρίσκονται στα χέρια οργανισμών έξω από τον έλεγχο της χώρας. Κι όσο διαρκεί το Μνημόνιο, κι’ εξακολουθούμε να ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε, τα χρήματα που εισπράττουμε από τους δανειστές μας θα πηγαίνουν κατά κύριο λόγο σε κάλυψη τρεχουσών αναγκών και πολύ λιγότερο σε εξόφληση παλαιών υποχρεώσεων. Το χρέος λοιπόν θα μεγαλώνει. Εξ ίσου και η εξάρτηση της χώρας. Με άγνωστες και ιδιαίτερα ανησυχητικές μελλοντικές συνέπειες. Ορατή διέξοδος στην διαδικασία αυτή δεν υπάρχει. Κανένας δεν διαθέτει κάποια ικανοποιητική απάντηση.
Για όσο διάστημα την χώρα θα την κυβερνούν παρατάξεις που δεν έχουν το θάρρος να ανατρέψουν τα δεδομένα και, μιλώντας με ειλικρίνεια στον λαό, να αντιστρέψουν την πορεία διόγκωσης του κράτους, τα εφιαλτικά μελλοντικά αδιέξοδα θα είναι πάντα κοντά. Ανεξάρτητα από το Μνημόνιο και τις θέσεις των πιστωτών της χώρας είναι απαραίτητη μια πολιτική δραστικής περικοπής δημοσίων εξόδων. Και οικοδόμησης μιας κοινωνίας απεξαρτημένης από τον δημόσιο τομέα. Για να αρχίσει να δυναμώνει η οικονομία. Και να μειώνεται ουσιαστικά το χρέος. Ώστε να αρχίσουμε να αναπνέουμε όλοι με αισιοδοξία.

Πηγή: andrianopoulos.gr

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Στατιστικά επισκεψιμότητας ιστιοσελίδων πολιτικών κομμάτων

Παρά τις δημοσκοπήσεις των οποίων η αξιοπιστία ελέγχεται ... το Κίνημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας αφήνει τον δικομματισμό αρκετά πίσω και μάλιστα με διπλάσιο ποσοστό  στην επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας τους πράγμα που σημαίνει ότι το ενδιαφέρον για την νέα πρόταση μέσα σε ελάχιστο χρόνο  κατάφερε να κερδίσει σκεπτόμενους νέους ανθρώπους.

Σας παραθέτουμε τα στατιστικά στοιχεία της έγριτης ALEXA web information company

1  Δημοκρατική  Συμμαχία   Νο 550     στην Ελλάδα σε επισκεψιμότητα
2  ΝΔ                                    Νο 1107                 ''                       ''
3 ΠΑΣΟΚ                            Νο  1616                ''                        ''


Πρόταση «βόμβα» από την Ντ. Μπακογιάννη

Πρόταση «βόμβα» από την Ντ. Μπακογιάννη. Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας πρότεινε τη μεταφορά 100 εκ. Ευρώ από το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ προκειμένου να αυξηθεί το ΕΚΑΣ.

Η κ. Μπακογιάννη τοποθετήθηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπου συνεχίζεται η συζήτηση για τον προϋπολογισμό και πρότεινε την αύξηση του ΕΚΑΣ κατά 150 εκ. Ευρώ.

Μάλιστα, η κ. Μπακογιάννη πρότεινε και συγκεκριμένους «κωδικούς» από τους οποίους θα προέλθουν τα χρήματα. Συγκεκριμένα πρότεινε τη μεταφορά 100 εκ. Ευρώ από το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ με αντίστοιχες περικοπές στους κρατικούς σταθμούς, περικοπές στο κονδύλι της Βουλής κατά 10 εκ. Ευρώ, μειώσεις στις επιχορηγήσεις των κομμάτων αλλά και «μαχαίρι» στο αυξημένο τέλος αλληλεγγύης στις συντάξεις πολιτικού χαρακτήρα, όπως είναι οι βουλευτικές.

Η κ. Μπακογιάννη ζήτησε και πάλι τον περιορισμό του Δημοσίου κατά 1/3 αλλά και τη μείωση των φορολογικών συντελεστών. Στην επιτροπή τοποθετήθηκε και η αρχηγός της ΔΗΣΥ Ντόρα Μπακογιάννη η οποία έκανε λόγο για έναν πολύ κρίσιμο προϋπολογισμό.

Η κ. Μπακογιάννη εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην ΝΔ λέγοντας χαρακτηριστικά '' οι αντιμνημονιακοί τόνοι έχουν πέσει και η άποψη για μηδενισμό του ελλείμματος ξεχάστηκε σε ένα ντουλάπι της Ρηγίλλης και θα μείνει εκεί ενόψει της μετακόμισης στη Συγγρού’’.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις

Η πρόεδρος του κινήματος «Δημοκρατική Συμμαχία» Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε σήμερα στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων για τον προϋπολογισμό. Ακολουθεί η ΠΛΗΡΗΣ ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο προϋπολογισμός του 2011 είναι ο κρισιμότερος που έχουμε ποτέ συζητήσει στην αίθουσα αυτή, τουλάχιστον μετά την μεταπολίτευση. Από την εκτέλεσή του θα κριθούν μέσα στις επόμενους μήνες τρεις κρίσιμες προκλήσεις: η αποφυγή της χρεοκοπίας, η πιθανότητα επανόδου της χώρας στις διεθνείς αγορές και η επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας που είναι το μεγάλο ζητούμενο για να υπάρξουν επενδύσεις και νέες δουλειές στον τόπο.

Από τα στοιχεία που περιλαμβάνει το κείμενο που κατατέθηκε στη Βουλή ο απολογισμός του 2009 και οι εκτιμήσεις πραγματοποίησης του 2010, αντανακλούν τις τεράστιες αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος.

Ο προϋπολογισμός του 2010 που συζητήσαμε το τέλος του 2009 αποδείχθηκε ότι...
 δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Ήταν προϊόν της σύγκρουσης του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, της εποχής «υπάρχουν λεφτά», με την αδήριτη πραγματικότητα. Ήταν ένας προϋπολογισμός με διάρκεια ζωής λίγων μόλις εβδομάδων και κατέληξε στα δραματικά γεγονότα του μνημονίου. Με δεδομένο ότι η σημερινή τραγική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αποτελεί το αποτέλεσμα μιας μακράς καταστροφικής πορείας τριάντα χρόνων , η συζήτηση για τις ευθύνες δεν μπορεί να περιοριστεί στο πλαίσιο δύο μόλις προϋπολογισμών. Ταυτόχρονα η κρισιμότητα των περιστάσεων και η ανάγκη επίτευξης μιας στοιχειώδους εθνικής συνεννόησης, για να επιτύχουμε τους στόχους του προϋπολογισμού, απαιτούν από όλους μας να συνεισφέρουμε στη συζήτηση με τρόπο θετικό και με μοναδικό κριτήριο την έκτακτη εθνική ανάγκη στην οποία βρισκόμαστε.

Με το πνεύμα αυτό θα ξεκινήσω από τις αδυναμίες στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2010 και θα συνεχίσω με τους σοβαρούς κινδύνους του προϋπολογισμού του 2011.

Βασική αδυναμία του προϋπολογισμού του 2010 ήταν η προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα με μια τεράστια αύξηση των φορολογικών συντελεστών. Επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η οποία αποφασίστηκε πριν προκύψει η συμφωνία για τη δανειακή σύμβαση με την Ευρώπη. Επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που δεν οδήγησε σε αντίστοιχη αύξηση εσόδων. Αντιθέτως δημιούργησε ασφυκτικές συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα. Το αποτέλεσμα το καταγράφουν όλοι οι δείκτες: Οι επιχειρήσεις και οι μικρομεσαίοι ασφυκτιούν. Η ανεργία διογκώνεται.

Το πρόβλημα της πολιτικής της κυβέρνησης δεν ήταν μόνο, ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, δεν λειτούργησε αποτελεσματικά και τα έσοδα που προέβλεψε δεν ήρθαν. Πιο σημαντικό ήταν ότι στην ουσία απέτυχε και ο όποιος σχεδιασμός για τις δαπάνες. Η κυβέρνηση ακολούθησε τον εύκολο δρόμο. Έκοψε τις δαπάνες οριζόντια και αδιακρίτως, αλλά σε πολλούς τομείς -κυρίως στην υγεία και τις ΔΕΚΟ, αλλά και σε ό,τι αφορά πολλές πολιτικές δαπάνες- η κακή διαχείριση και οι σπατάλες έμειναν σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτες.

Μικρό αλλά χαρακτηριστικό δείγμα, η ίδια η Βουλή, που ξόδεψε ακριβώς όσα και το 2009, 218 εκ. Ευρώ , υπερβαίνοντας κατά 17 εκ. ευρώ την πρόβλεψη του μνημονίου. Αυτά τα 17 εκ. είναι λίγα θα ήταν όμως 2% επιπλέον αύξηση στο ΕΚΑΣ φέτος, το οποίο μειώθηκε το 2010 κατά 145 εκ. Είναι μικρό το ύψος της δαπάνης, δείχνει όμως ανάγλυφα την άρνηση του πολιτικού μας συστήματος να αποδεχθεί την νέα πραγματικότητα.

Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναφορά στην εισηγητική έκθεση ότι για τις κυριότερες ΔΕΚΟ (Μετρό, ΕΘΕΛ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, ΤΡΑΜ ΑΕ, ΕΛΓΑ, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΡΤ, ΚΕΕΛΠΝΟ, ΕΟΤ, Κοινωνία της Πληροφορίας), το υπουργείο Οικονομικών «δεν κατέστη δυνατό» να έχει «αξιόπιστα οικονομικά στοιχεία», με την μη σοβαρή δικαιολογία της πρόσφατης αναταξινόμησης τους στους φορείς γενικής κυβέρνησης. Είναι αδιανόητο 14 μήνες μετά την ανάληψη της κυβέρνησης το Υπουργείο Οικονομικών να μας δηλώνει ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει στις ΔΕΚΟ.

Τρίτο χαρακτηριστικό παράδειγμα η απελπιστική περίπτωση του ΟΣΕ. Την ώρα που η κυβέρνηση στην ουσία έχει κηρύξει στάση πληρωμών για όλους όσους συναλλάσσονται με το δημόσιο, είτε αυτοί διεκδικούν αποπληρωμή για έργα και προμήθειες, είτε επιστροφή ΦΠΑ από εξαγωγές, στεγνώνοντας την αγορά και τις επιχειρήσεις από ρευστότητα, το δημόσιο δανείζεται για να πληρώσει τα υπέρογκα ημερήσια ελλείμματα του ΟΣΕ.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις. Η πλειοψηφία των υπουργών ταλαντεύεται μεταξύ αναποτελεσματικότητας και άρνησης της πραγματικότητας.

Βασική αδυναμία του προϋπολογισμού του 2011 είναι η προβλεπόμενη πολύ μικρή βελτίωση του ελλείμματος του τακτικού προϋπολογισμού, μόλις 0,8% του ΑΕΠ. Πρόβλεψη η οποία στηρίζεται κατά κύριο λόγο σε αβέβαια και μη επαναλαμβανόμενα έσοδα, από τυχερά παιχνίδια, φορολογικά πρόστιμα, άδειες συχνοτήτων, επιτάχυνση επίλυσης φορολογικών διαφορών κ.λπ..

Κύριοι της κυβέρνησης προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια εικονική πραγματικότητα. Στην οποία όμως ούτε εσείς οι ίδιοι πιστεύετε.

Απόδειξη της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζετε το θέμα των δαπανών είναι το γεγονός ότι εδώ και 14 μήνες δεν έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές μηχανοργάνωσης, ούτε έχουν επιλεγεί οι κατάλληλες διοικήσεις στα ταμεία και τα Νοσοκομεία για να μπορούμε βάσιμα να ελπίζουμε ότι θα επιτευχθεί η εξοικονόμηση στις δαπάνες υγείας κατά 2,1 δις. Εξοικονόμηση που θα μπορούσε να φτάσει ακόμα και τα 4 δις σε όλες τις δαπάνες υγείας αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις έτσι ώστε να μην ελεγχθούν μόνο οι τιμές αλλά και ο όγκος της προκλητικής ζήτησης ιατρικών πράξεων. Η υπερβολική και μη αναγκαία χρήση φαρμάκων, ιατρικών αναλωσίμων, εξετάσεων κ.λπ.

Υπάρχουν και άλλα αρκετά σημεία πιθανής αποτυχίας στα έσοδα και τις δαπάνες, που αθροιζόμενα μπορεί να μας φέρουν την καταστροφή. Αβεβαιότητες όπως τα 500 εκ. εξοικονόμησης από τον Καλλικράτη, οι υπεραισιόδοξες αυξήσεις εσόδων στις ΔΕΚΟ (π.χ. προβλέπεται διπλασιασμός εσόδων στον ΟΔΙΕ, στην ΕΘΕΛ και στον ΗΣΑΠ με πάνω από 300 εκ. επιπλέον έσοδα), η ανεξήγητη στην εισηγητική έκθεση αύξηση της προβλεπόμενης απόδοσης των τεκμηρίων από τα 400 στα 700 εκ. Ευρώ (μεταξύ μνημονίου και προϋπολογισμού). Επίσης ελλοχεύουν κίνδυνοι που αφορούν μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων λόγω της αβεβαιότητας σε σχέση με την πραγματική έκταση την οποία θα έχει τελικά η ύφεση και η φοροδοτική ικανότητα της αγοράς, καθώς θα κλείνει λόγω έλλειψης ρευστότητας και προοπτικής μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων.

Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως είναι η έκταση και το είδος της προσαρμογής που επιχειρείται το 2011. Σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης, που περιλαμβάνει και απεικονίζει τα πάντα, το 2011 επιχειρείται μια προσαρμογή 2,1% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 1,6% στα έσοδα (κυρίως με έκτακτα έσοδα) και 0,5% στις δαπάνες. Σχέση προσαρμογής που λειτουργεί εις βάρος του ιδιωτικού και παραγωγικού τομέα της οικονομίας. Όπως είναι λάθος η προσπάθεια προσαρμογής να οδηγήσει σε μια γραμμική και ανεξέλεγκτη μείωση των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας δεν είναι το ύψος δαπάνης της μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά τα προβλήματα που δημιουργεί το κράτος και η παρεμβατικότητα του στην επιχειρηματικότητα και στην αναπτυξιακή διαδικασία.

Η δική μας θέση είναι ότι η σχέση προσαρμογής θα έπρεπε να είναι ακριβώς αντίθετη: Να δίνει πολύ μεγαλύτερο βάρος στις δαπάνες και όχι στα έσοδα. Η καθυστέρηση προσαρμογής στις ΔΕΚΟ και σε πολλά σημεία του κεντρικού κράτους, όπου βρίσκονται τα σπλάχνα της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και γενικότερα του κομματικού συστήματος, κλείνει χιλιάδες επιχειρήσεις και καταστρέφει πολλές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Θέσεις παραγωγικές επιχειρηματιών και εργαζομένων που παράγουν και δημιουργούν πλούτο. Εκεί όμως βρίσκονται τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, κατά το κομματικό μας σύστημα. Εκεί μπορεί οι άνθρωποι να απολύονται χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς απεργίες, χωρίς να χάνουν τον ύπνο τους οι κομματάρχες, που δεν τους διόρισαν και οι συνδικαλιστικοί φορείς που δεν τους εκπροσωπούν. Αυτό δεν είναι πλέον ανεκτό.

Ο μεγαλύτερος εντούτοις κίνδυνος για την χώρα βρίσκεται σε αυτά που δεν περιλαμβάνει ο σημερινός προϋπολογισμός. Στην ξεχασμένη υποσημείωση του μνημονίου, σύμφωνα με την οποία το 2012, 2013 και 2014, θα πρέπει να γίνει πρόσθετη μη προσδιορισμένη σήμερα μείωση του ελλείμματος ύψους 11 δις ευρώ. Η καθυστερημένη αυτή προσαρμογή, σε συνδυασμό με την αλματώδη αύξηση του χρέους, καθώς τα ελλείμματα μειώνονται βραδύτερα και με μεγαλύτερο κόστος για τον ιδιωτικό τομέα, είναι αυτή που εμποδίζει ακόμα και την σκέψη έστω για πρόσβαση στις αγορές. Με spread στις 900 μονάδες βάσης δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα. Για αυτό και εμείς μιλάμε για ανάγκη σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών άμεσα σε όλα τα επίπεδα.

Κεντρική αλλαγή ο περιορισμός της έκτασης του δημοσίου τομέα, με ευρύτερη συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, κατά το 1/3 στην επόμενη δεκαετία, με μαζικές αποκρατικοποιήσεις και μεταφορά δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό και μιλάμε για κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων υπαλλήλων, για εφαρμογή ενός ενιαίου φορολογικού συντελεστή της τάξεως του 20% στις επιχειρήσεις το ταχύτερο δυνατόν, για μαζική και αποφασιστική άρση των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα. Για αυτό και ζητάμε δραστική αλλαγή συνδικαλιστικού μοντέλου με συνδικαλιστές που να εργάζονται και οικειοθελή κατάργηση των κομματικών παρατάξεων στα συνδικάτα και τα πανεπιστήμια.

Ζητούμε δραστικότερες, σαρωτικές αλλαγές και για ένα ακόμα λόγο. Γιατί το τεράστιο ύψος του χρέους και η καθυστέρηση κανονικής πρόσβασης στις αγορές, μπορούν σε περίπτωση αύξησης των διεθνών επιτοκίων, που βρίσκονται σήμερα σε ιστορικό χαμηλό, να τινάξουν οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης στον αέρα. Και δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στο δημόσιο, αλλά και στο ιδιωτικό χρέος.

Ταχύτερες αλλαγές θα μας επιτρέψουν επίσης να αποκτήσουμε ξανά αξιόπιστη φωνή στο εσωτερικό της Ένωσης, όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Η Ελλάδα μπορεί κινούμενη ταχύτερα κατ' εξοχήν να συνεισφέρει στη βιωσιμότητα της ευρωζώνης και να συμμαχήσει έτσι περισσότερο αξιόπιστα με όσους ζητούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μια κάπως χαλαρότερη νομισματική πολιτική, που θα μας διευκόλυνε να αποκαταστήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας, όπως και την ανταγωνιστικότητα των άλλων χωρών του νότου. Ο διάλογος αυτός -κυρίως με τους Γερμανούς- πρέπει να ανοίξει, αν θέλουμε η ευρωζώνη να αποφύγει τα χειρότερα. Και στο πνεύμα του ευρωπαϊκού συμβιβασμού, ο νότος να προσφέρει περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία και βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές και ο βοράς ένα φθηνότερο ευρώ.

Χρειαζόμαστε όμως σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να βιώνεται η κρίση αυτή χωρίς ένα ανεκτό δίκτυ προστασίας για τους πραγματικά κοινωνικά αδυνάτους. Γνωρίζοντας πολύ καλά την δημοσιονομική πραγματικότητα, αλλά και την εικόνα που έχει ο μέσος πολίτης για το πολιτικό σύστημα προτείνω μια πολύ συγκεκριμένη κοινωνική δαπάνη, με συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα. Την αύξηση του ΕΚΑΣ κατά 150 εκ. Ευρώ. Θυμίζω ότι το 2010 μειώθηκε κατά 145 εκ Ευρώ. Αυτά τα 150 εκ. Ευρώ, για τους συνταξιούχους μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε με συγκεκριμένες περικοπές. Με περικοπές από το κονδύλι της Βουλής (10 εκ.), το κονδύλι για τα κόμματα (με μείωση από τα 75 στα 55 εκ.), αυξημένο τέλος αλληλεγγύης στις μεγάλες συντάξεις πολιτικού χαρακτήρα για τις οποίες δεν έχουν πληρωθεί αντίστοιχες εισφορές (συντάξεις βουλευτών, ευρωβουλευτών, Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, Διοικητών Οργανισμών και Τραπεζών κ.λπ. με απόδοση 10 εκ. ευρώ), και από την μεταφορά 100 εκ. από τον πόρο που πληρώνεται για την ΕΡΤ στον τακτικό προϋπολογισμό, με αντίστοιχες περικοπές στον αριθμό των κρατικών σταθμών. Είναι συγκεκριμένη πρόταση σαφής, και θα βοηθούσε και τους ανθρώπους που έχουν πράγματι ανάγκη αλλά και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος.

Πριν ολοκληρώσω θα ήθελα να κάνω μια σύντομη αναφορά στην τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βλέπω με ικανοποίηση ότι οι αντιμνημονιακοί τόνοι έχουν πέσει και ο μηδενισμός του ελλείμματος έχει αποσυρθεί στα ενδότερα της Ρηγίλλης και απ' ότι κατάλαβα θα ξεχαστεί εκεί σε κάποιο ντουλάπι εν όψει της μετακόμισης στη Συγγρού.

Λογικό είναι. Μεσολάβησε άλλωστε η ψυχρολουσία του αποτυχόντος αντιμνημονιακού μετώπου στις πρόσφατες εκλογές, η αμηχανία στην τελευταία σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και τα στοιχεία της Eurostat που δείχνουν έλλειμμα 15,4% το 2009 και όχι 9,9% όπως ισχυριζόταν ο κ. Σαμαράς για να στηρίξει επί αυτού του 9,9% όλη την θεωρία του περί μηδενισμού.

Δυστυχώς όμως ενώ οι τόνοι έπεσαν η ουσία παραμένει. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει αξιόπιστη οικονομική πρόταση. Και αυτό είναι και αποσταθεροποιητικό και επικίνδυνο για την συνολική πορεία της προσαρμογής. Ελπίζω η δική μας παρουσία και η πίεση την οποία ασκούμε, η οποία ήδη άρχισε να μετακινεί κάποιους ανθρώπους, θα οδηγήσει σε εγκατάλειψη του ακραίου λαϊκισμού που χαρακτήρισε τον πολιτικό λόγο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Εμείς πάντως προτιμούμε να ανταγωνιζόμαστε με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις σε θετικές προτάσεις και ιδέες και να μην χρειαζόμαστε να καταγγέλλουμε ανεδαφικές και επιζήμιες πρακτικές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Τα χρόνια που έρχονται είναι δύσκολα. Η σχέση πολιτικής και εξουσίας αλλάζει. Η εξουσία από έπαθλο και λάφυρο μετατρέπεται σε βάρος και ευθύνη για δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις. Για να ανταποκριθούμε στη νέα πραγματικότητα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, λογική και πρακτικές. Να βρούμε δρόμους σύγκλισης και συνεννόησης. Να αναλάβουμε το κόστος να αποκαταστήσουμε τη ζημιά που έχει γίνει. Εμείς ως νέος πολιτικός χώρος για αυτό θα αγωνιστούμε. Και ελπίζω ότι θα λειτουργήσουμε ως καταλύτης για να προχωρήσουν πιο γρήγορα οι μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.