Απαραίτητη προϋπόθεση για την οποιαδήποτε λύση είναι ο σωστός προσδιορισμός του προβλήματος. Στην Ελλάδα αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο δημόσιος διάλογος στη χώρα μας, ακραία λαϊκίστικος και μισαλλόδοξος, μιλούσε για αντιστασιακούς και κατοχικές δυνάμεις, χόρευε στο ρυθμό των εξεταστικών και των απειλών για ειδικά δικαστήρια, ονειρευόταν δανεικά από τη Ρωσία, την Κίνα, την Σελήνη και τον Άρη. Καμιά κουβέντα για την ανάγκη να αντικαταστήσουμε το παλιό με ένα καινούριο αναπτυξιακό και κοινωνικό πρότυπο.
Προφανείς αναγκαιότητες όπως η ανακατανομή των κοινωνικών δαπανών και ο σχεδιασμός ενός κράτους που θα εγγύονταν την ίση πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας αγαθά όπως η δημόσια υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια , που θα αξιολογεί το προσωπικό του και θα στηρίζει τον πολίτη, χωρίς συνδιοίκηση με τα συνδικάτα, σπατάλη πόρων, γραφειοκρατία, αντικίνητρα και υπερφορολόγηση της επιχειρηματικότητας, δεν συζητήθηκαν ποτέ. Σκόνταφταν στα «σπλάχνα» του ΠΑΣΟΚ, στις καταλήψεις του ΠΑΜΕ, στην γκεμπελίστικη τρομοκρατία περί δήθεν νεοφιλελεύθερων δυναστών. Αποτέλεσμα χωρίς συνείδηση του τι πρέπει να αλλάξουμε για να επιβιώσουμε η Ελληνική κοινωνία ζει 21 μήνες τώρα το μαρτύριο της σταγόνας, της απόγνωσης και της εξαθλίωσης, Χωρίς μια πολιτική πρόταση που να μπορεί να την εμπνεύσει και να την κινητοποιήσει.
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα
Τι κάνει μια χώρα που είναι με την πλάτη στον τοίχο, βρίσκει λεφτά μόνο από την τρόικα , είναι συνέχεια αντιμέτωπη με την καχυποψία και συχνά με τις ύβρεις και τις απειλές τους;
Ενώνει δυνάμεις στο εσωτερικό. Απομονώνει τους λαϊκιστές και τους πατριδοκάπηλους. Συγκροτεί ένα ενιαίο μέτωπο αποφασισμένο να εφαρμόσει όλες εκείνες τις πολιτικές που είναι απαραίτητες, όχι γιατί τις θέλουν οι δανειστές, αλλά γιατί τις απαιτεί η σωτηρία του τόπου. Έτσι διεκδικεί σεβασμό, διαπραγματεύεται, αναζητά συμμαχίες, πείθει διεθνή ακροατήρια. Οι εμμονές, τα δημοψηφίσματα και τα «Ζαππεία», η άρνηση της πραγματικότητας προκειμένου να υπάρξουν δημοσκοπικά οφέλη, στέρησαν από την πατρίδα την έγκαιρη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου.
Η εξέλιξη αυτή είχε δύο ολέθριες για τον τόπο συνέπειες. Στο εσωτερικό κάθε μετριοπαθής και λογικός άνθρωπος απογοητεύτηκε, τροφοδοτήθηκαν τα άκρα και δηλητηριάστηκαν τα μυαλά των ανθρώπων. Στο εξωτερικό, η χώρα απομονώθηκε και έγινε έρμαιο στις αγκυλώσεις αλλά και στις ιστορικές εμμονές, μερίδας των εταίρων μας.
Όταν το πολιτικό σύστημα αναγκάσθηκε να συρθεί στη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, τα περιθώρια για ελιγμούς και αλλαγή της εικόνας ήταν από μικρά έως. ανύπαρκτα.
Και έγιναν ακόμη μικρότερα γιατί ενώ καταλήξαμε στον κ Παπαδήμο αφού ξεπεράστηκε η προοπτική να γίνουν πρωθυπουργοί διάφοροι απίθανοι τύποι, του έδωσαν προίκα 50 υπουργούς (4 από αυτούς στο Αμύνης!!! και 2 στο Τουρισμού!!!) , ένα βέτο και τόνους με κόκκινη μπογιά.
Ηθοποιός σημαίνει φως…
Κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου αποκαλύπτουν ότι δεν πρόλαβαν να διαβάσουν το μνημόνιο. Ο ίδιος ο κ Παπανδρέου κάπου ανάμεσα στη Κόστα Ρίκα και το Ισραήλ ανακαλύπτει όρους που πρέπει να βάλουμε στους δανειστές μας. Ο κ Σαμαράς που δεν θα συγκυβερνούσε , και δεν θα υπέγραφε, και δεν θα ανεχόταν άλλη απώλεια μισθών και θα άλλαζε το μείγμα και θα μείωνε τους φόρους και θα αύξανε τις συντάξεις, προσγειώθηκε στη γη. Ο κ Καρατζαφέρης Δευτέρα- Τετάρτη- Παρασκευή μένει, Τρίτη – Πέμπτη- Σάββατο φεύγει από την κυβέρνηση. Και οι τρεις μαζί την ώρα που συμφώνησαν σε όλα, δίνουν παραστάσεις εντυπώσεων για να «σερβίρουν» με τον καλύτερο τρόπο στα κομματικά τους ακροατήρια την συμφωνία και μαζί την αδυναμία τους να αντιπροτείνουν μέτρα ουσιαστικής αντιμετώπισης του ελλείμματος ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας που έχει η χώρα. Αυτά που ο Τόμσεν με συνέντευξη του εξαιρεί από την Τετάρτη εκείνοι λένε ότι τα κέρδισαν την Κυριακή. Με αυτούς τους πρωταγωνιστές και με αυτή την λογική, πως περιμένουμε η πολιτική να ξανακερδίσει το χαμένο της κύρος;
Αν οι άνθρωποι δεν δουν ότι υπάρχει μια ατζέντα ρήξης με τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες που μας έφεραν μέχρι εδώ. Αν δεν διαπιστώσουν ότι υπάρχει ένα νέο σχήμα ιδεών και αξιών, τότε δεν πρόκειται να πιστέψουν ποτέ ξανά στην πολιτική. Και χωρίς την πολιτική δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δημιουργήσουμε ένα ενάρετο και δημοκρατικό κράτος που θα εγγυάται την ελευθερία και την δυνατότητα μας να αναμετρηθούμε με τα προβλήματα και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή.
*Γραμματέας ΚΕ Δημοκρατικής Συμμαχίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου