Δεν ξέρουμε πόσο εκτός τόπου είναι όσα είπε ο κ. Αντώνης Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη. Οι υποσχέσεις περί μαγικής ανάπτυξης δίχως κόπους και θυσίες, το χάιδεμα της ακροδεξιάς για το μεταναστευτικό, οι συναισθηματικές κορώνες περί εορτής της «οικονομικής ελευθερίας» το 2021 κ. λπ. μπορεί να αποδειχθούν στις εκλογές εντός τόπου. Οπως τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος, «στα ρεζιλίκια μας τοκίζοντας ποτέ κανείς δεν χάνει...».
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κ. Σαμαράς βρίσκεται εκτός χρόνου. Πήγε στη Θεσσαλονίκη για να κηρύξει την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας με τους δανειστές, την ώρα που εκείνοι δηλώνουν έξαλλοι με τα καμώματα και τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης και όταν εμπεδώνεται στο εσωτερικό των χωρών τους η πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι κάτι ξέχωρο από την Ευρώπη, μια χώρα που σε αντίθεση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία μόνο προβλήματα δημιουργεί και δεν συμβάλλει να ξεπεραστεί η κρίση. Την ώρα λοιπόν που ο κ. Βενιζέλος πήρε το μήνυμα ότι οι Eυρωπαίοι έχουν απηυδήσει, ο κ. Σαμαράς διακήρυσσε ότι θα τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες στις Βρυξέλες για να ξανακουβεντιάσει.
Μην παρεξηγηθούμε: καλές και άγιες είναι οι διαπραγματεύσεις, αλλά προϋποθέτουν δούναι και λαβείν. Αυτό που δίνουν οι εταίροι μας είναι συγκεκριμένο: γύρω στα διακόσια δισ. για να μη χρεοκοπήσουμε. Το ελληνικό επιχείρημα της επαναδιαπραγμάτευσης είναι θολό. Τους λέμε ότι μπορεί να ανατιναχτούμε και τα σκάγια να πάρουν τις τράπεζές τους. Ακόμη κι αν οι δανειστές ήταν καλοπροαίρετοι, νιώθουν ότι εκβιάζονται. Μας βλέπουν σαν τους ζωσμένους με εκρηκτικά Τσετσένους που μπήκαν λαθραία στο θέατρο της Μόσχας και απειλούσαν ότι θα ανατινάξουν πολίτες, αν δεν ικανοποιηθούν κάποια αιτήματά τους. Αυτές οι αλγεινές εντυπώσεις γίνονται με τον καιρό και την πολυχρησία αρνητικά στερεότυπα.
Το εκτός χρόνου όμως πιστοποιείται από κάτι άλλο. Ο κ. Σαμαράς ζητεί εκλογές εδώ και τώρα. Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία (κάτι πολύ πιθανό) ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι θα ξανακάνει εκλογές. Αυτό το σενάριο θα χαροποιήσει ιδιαίτερα για τους Ευρωπαίους δανειστές μας: θα περιμένουν υπομονετικά μέχρι να γίνει ο κ. Σαμαράς αυτοδύναμος πρωθυπουργός, θα πληρώνουν εν τω μεταξύ κανονικά τις δόσεις -μέρος των οποίων θα ξοδεύονται για τις απανωτές προεκλογικές εκστρατείες- για να δεχθούν στο τέλος έναν νέο πρωθυπουργό που θα τους απειλήσει ότι αν δεν «αλλάξουν την συνταγή» θα γιορτάσει τη διακοσιοστή επέτειο της Επανάστασης του 1821 σαν τον Σαμουήλ στο Κούγκι. Η κρίση θα βαθαίνει στην Ευρωζώνη, οι λαϊκιστές του εξωτερικού θα ουρλιάζουν για τη βοήθεια στην Ελλάδα κι εμείς θα τους λέμε «πλήρωνε και περίμενε».
Το πρόβλημα του κ. Παπανδρέου είναι ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει πολλά από αυτά που υποσχέθηκε στους Ευρωπαίους εταίρους, ώστε να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Δεν μπορεί να τραβήξει αποτελεσματικά το κάρο μπροστά. Το πρόβλημα με τον κ. Σαμαρά είναι ότι υπόσχεται να το πάει προς τα πίσω. Δεν είναι ότι πιθανώς θα προσπαθήσει και δεν θα τα καταφέρει να σώσει τη χώρα, υπόσχεται από τώρα ότι θα την οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον αυτοχειριασμό, ακούγοντας εθνικά εμβατήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου